آسیب شناسی جذب سرمایه گذاری در مناطق ویژه اقتصادی (مطالعه موردی : مناطق ویژه اقتصادی سازمان صنایع معدنی - ایمیدرو)

مناطق ویژه اقتصادی امروزه به عنوان یکی از ابزارهای سیاستی به منظور جذب سرمایه گذاری، پشتیبانی از تولید و توسعه صادرات و واردات در دستور کار دولت ها قرار گرفته اند. اساسا این مناطق با هدف جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و تسهیل فرایند انتقال فناوری های نوظهور و پشتیبانی از فرایند تولید و ارتقای قابلیت صادراتی در کشور ایجاد شده است. این موضوع نیز در باب مناطق ویژه اقتصادی وابسته به سازمان توسعه و نوسازی معادن و صنایع معدنی ایران (ایمیدرو) نیز صادق است. در این مقاله تلاش شد تا جریان و روند جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی و داخلی را در این مناطق براساس چارچوب نظری برون گرایی مورد بررسی قرار گیرد. یافته های پژوهش حاکی از آن است از منظر جذب سرمایه گذاری خارجی و داخلی مناطق ویژه اقتصادی فعال در حوزه انرژی چون صنایع فلزی و معدنی خلیج فارس و پارسیان نسبت به دو منطقه کاشان و لامرد موثرتر و موفق عمل کرده اند. هرچند عللی چون نظام تحریم ها، بی توجهی به امر تولید، ترجیح خواست بومی نسبت به سنجش یابی دقیق مکانی و زیرساختی و غفلت از اصلاحات بانکی و بیمه ای مشوق سرمایه گذاری از علل عدم موفقیت این مناطق بوده است.