بررسی ارتباط بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی در زنان باردار: یک مطالعه مقطعی در آمل در سال 1400

خودکارآمدی به معنای اعتماد افراد به توانایی ها و قابلیت هایشان در شرایط حساس زندگی، می تواند با رضایت از زندگی که به عنوان یکی از مولفه هایی که با سلامتی و شادکامی افراد مرتبط است، مطرح باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی در زنان باردار بود.

مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر در سال 1400 بر روی 135 زن باردار که به طور تصادفی ساده انتخاب گردیدند. ابزار گردآوری داده ها شامل چک لیست ویژگی های فردی- اجتماعی مادر باردار، سن بارداری، تعداد بارداری، جنسیت جنین بود. بخش دوم شامل متغیرهای اصلی مطالعه یعنی رضایت از زندگی و خودکارآمدی بود. با توجه به ماهیت پنهان بودن متغیر رضایت از زندگی، از تجزیه وتحلیل پروفایل پنهان برای طبقه بندی بهینه با کمترین خطا استفاده شد. تحلیل های توصیفی، کای اسکویر و تحلیل واریانس یک طرفه در نرم افزار Stata-16 و تحلیل پروفایل پنهان توسط MPLUS 8.3 انجام شد.

نمره خودکارآمدی عمومی زنان باردار تحت مطالعه بر اساس متغیرهای جنسیت جنین (0004/0=P)، تعداد بارداری (04/0=P)، و سن بارداری (002/0=P) دارای اختلاف معنی دار است؛ اما بر اساس متغیرهای شغل (667/0=P)، تحصیلات مادر (345/0=P)، گروه سنی (439/0=P)، هیچ اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت. پروفایل های رضایت از زندگی بر اساس متغیرهای جنسیت جنین (744/0=P)، تعداد بارداری (0.521) و سن بارداری (0.194)، شغل (0.433=P)، تحصیلات مادر (0.429=P) و گروه سنی (0.563=P) ازلحاظ آماری معنی دار نبود. همچنین، نمره خودکارآمدی عمومی زنان باردار تحت مطالعه بر اساس پروفایل های رضایت زندگی ازلحاظ آماری دارای اختلاف معنی دار نبود (0.152=P).

به نظر می رسد خودکارآمدی عمومی با رضایت از زندگی در زنان باردار همبستگی نداشته باشد. شاید خودکارآمدی به صورت غیرمستقیم (مثلا نقش میانجی) بتواند این مسیله را توجیه کند.