بررسی تاثیر درمان شناختی رفتاری بر افسردگی افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز آموزشی درمانی ارومیه در سال 1399

خودکشی و اقدام به خودکشی از مهم ترین شاخص های بهداشت روانی افراد جامعه به حساب می آید که معلول فاکتورهای متعددی بوده و افسردگی از مهم ترین عوامل مرتبط با اقدام به خودکشی است. روان درمانی بر پایه شناخت درمانی، یکی از روش های موثر برای افراد داری افکار خودکشی است که می تواند بر علایم افسردگی موثر باشد. لذا مطالعه ای باهدف تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری بر افسردگی افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز آموزشی درمانی ارومیه در سال 1399 انجام گرفت.

این مطالعه نیمه تجربی یک سو کور بر روی 60 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز درمانی در شهر ارومیه، ایران در سال 1399 انجام شد. با روش نمونه گیری در دسترس، 60 نفر از افراد اقدام کننده به خودکشی انتخاب و سپس به صورت تصادفی به دو گروه کنترل و گروه مداخله 30 نفره تخصیص داده شدند. فرم کوتاه پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه دموگرافیک برای جمع آوری داده ها در قبل از مداخله، بلافاصله بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله استفاده شد. پکیج آموزشی برای گروه مداخله طی 8 جلسه 60-90 دقیقه ای، به صورت دو جلسه در هفته برگزار شد. برای گروه کنترل هیچ نوع مداخله ای انجام نشد. داده های جمع آوری شده توسط افزار SPSS نسخه 22 از طریق تست آماری کای اسکویر، تست دقیق فیشر و Repeated Measure ANOVA مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

نتایج نشان داد که در روند میانگین نمرات افسردگی افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز درمانی، تفاوت معنی داری بین گروه مداخله و کنترل وجود داشت (001/0<p). نتایج مقایسات دوتایی بر اساس آزمون به ون فرونی نشان داد که در ارتباط با نمره افسردگی افراد اقدام کننده به خودکشی ترخیص شده از مراکز درمانی در گروه کنترل در بازه های زمانی قبل و بعد از مداخله اختلاف آماری معنی داری وجود نداشت (001/0=p). بااین حال، در گروه مداخله بین بازه های زمانی قبل از مداخله، بعد از مداخله و سه ماه بعد از مداخله اختلاف آماری معنی داری وجود داشت (001/0<p).

در این پژوهش اثربخشی درمان شناختی رفتاری در گروه مورد مداخله مشاهده گردید و علایم افسردگی به طور معناداری بهبود یافته اند. بنابراین می توان گفت درمان شناختی رفتاری می تواند بهبود قابل توجهی در تقلیل افکار خودکشی و ناامیدی داشته باشد. علاوه بر این، این درمان می تواند تاثیر مثبتی بر رفتارهای فرد داشته باشد و بهبود کیفیت زندگی فرد را ایجاد کند. بااین حال، برای اندازه گیری اثربخشی دقیق، مطالعات بیشتری نیاز است.