مطالعه ای ساختار یافته: رابطه چشم انداز بیابانی و توسعه گردشگری در مناطق گرم و خشک

در تحلیل های معماری، بسترهای گرم و خشک یکی از انواع اکوسیستم های مورد توجه معماران منظر قرار گرفته است. این مناطق تقریبا یک سوم سطح زمین را تشکیل می دهند که در شرایط آب و هوایی، خاک، پوشش گیاهی، حیوانات و... متنوع هستند. با توجه به اینکه صنعت گردشگری بر اساس آمار سازمان های مرتبط رو به رشد است، بنابراین توجه به بسترهای فوق، شناخت جاذبه های گردشگری، مطالعه ویژگی ها و روش های بهره برداری از آن ها برای توسعه گردشگری کویر بسیار ضروری است. بر این اساس پژوهش حاضر با مرور ساختار یافته پژوهش های پیشین به دنبال تبیین رابطه چشم انداز عینی مناظر بیابانی و توسعه گردشگری در بسترهای گرم خشک و شناسایی عوامل موثر بر آن در جهت توسعه گردشگری می باشد. یافته های تحقیق نشان می دهد از بین مولفه های بصری چشم انداز بیابانی، تپه های ماسه ای به لحاظ شکل زمین و جاذبه های گردشگری، یکی از مهم ترین نمودهای آن می باشد، پوشش گیاهی در این مناطق از دیگر مولفه ها در چشم انداز بیابانی است که در زمینه گردشگری با توجه به متغیرهای، جاذبه ها، دیدگاه های طبیعی و گردشگری سلامت مورد توجه است. بافت و رنگ نیز در این مناطق به جهت ایجاد تنوع بصری و جذابیت های خاص این مناطق، از نظر اهمیت، در مرتبه های بعدی قرار دارند. بر این اساس ویژگی های چشم انداز بیابانی، به خصوص پارامترهای شکل زمین، پوشش گیاهی، بافت و رنگ در توسعه گردشگری نقش مهمی ایفا می کند که گسترش آن نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه می باشد.