تحلیل رفتار دشمن - خودی در صحنه نبرد با استفاده از مفهوم دوگانه تهدید - تحمل پذیری در غالب بازی دیفرانسیلی

دوگانه تهدید - تحمل پذیری به عنوان یک مفهوم دو وجهی نوآورانه که بر تحلیل رفتار دشمن-خودی در صحنه نبرد تمرکز دارد، در این پژوهش معرفی شده است. قرارگرفتن مفهوم بدیع تحمل پذیری در کنار مفهوم تهدید، رویکرد ارزیابی تهدید را که پیش تر تنها متمرکز بر اهداف متخاصم و ویژگی های آن ها بود، به سمت خودی متمایل می کند. ویژگی های اهداف متخاصم که برخواسته از ماهیت و اقدامات آن هاست، در اختیار ما نیستند و لذا در بسیاری از موارد نمیتوان با تغییر در استراتژی های مورد استفاده در اختصاص منابع اندازه گیری خودی، تهدید را مدیریت کرد. علاوه بر این بسیاری از استراتژی هایی که بازیگران خودی برای مدیریت منابع سنسوری خود بکار می-گیرند را نمی توان با متغیر تهدید توجیه کرد. با شکل گیری مفهوم دوسویه تهدید-تحمل پذیری امکان تحلیل رفتار خودی-دشمن در صحنه نبرد به شکل پویا فراهم می آید که امکان مدیریت منابع سنسوری را بر پایه رفتار های تهدیدی اهداف متخاصم و مطلوبیت تحمل-پذیری برای خودی فراهم می آورد. یک بازی دیفرانسیلی با مجموع صفر برای مدل سازی برهم کنش های دو متغیر حالت که تهدید و تحمل پذیری هستند طراحی شده است. معادلات دینامیکی به دلیل سایشی بودن رفتارهای متقابل خودی و دشمن با استفاده از روابط لانچستر، پیاده سازی شده اند. مزیت اصلی روش پیشنهادی این است که می تواند به بهینه سازی استراتژی ها و اقدامات بازیگران صحنه نبرد در طول دوره بازی بر اساس معادلات دینامیکی تهدید-تحمل پذیری کمک کند. همان طور که بازی پیشرفت می کند، هر بازیگر با ارزیابی وضعیت بازی، سعی می کند منابع خود را برای تاثیرگذاری بر نتیجه نهایی بازی، برنامه ریزی کند.این برنامه ریزی با اختصاص میزان منابع در دسترس به هریک از استراتژی های تهاجمی، دفاعی و یا مانوری انجام می شود. بازآرایی معادلات لانچستر به گونه ای انجام شده است که سازگاری مناسبی با تاکتیک های سه گانه قابل انتخاب توسط بازیگران دارد. در انتها از یک سناریوی ردیابی ساده استفاده شده است تا نشان داده شود چگونه دینامیک تهدید و تحمل پذیری می تواند به عنوان ابزاری برای تخصیص بهینه منابع اندازه گیری مورد استفاده قرار گیرد. نتایج شبیه سازی در این سناریو نشان می دهد که افزودن مفهوم تحمل پذیری چگونه می تواند شاخص های رهگیری را ارتقاء بخشد. شاخص های استانداردی نظیر خطای سرعت و خطای موقعیت بطرز قابل توجهی بهبود یافته اند.