هرمنوتیک فلسفی گادامر و دلالت‎های آن بر مدیریت فرایندهای سیاستگذاری فرهنگی با رویکرد انتقادی

خوانش مسایل فرهنگی و نیز نوع راهکارها، وابسته به پیش ‎فرض‎ها و پیش ‎دانسته‎ های سیاست گذار فرهنگی است. توجه نکردن به تفاوت‎ها در پیش ‎فرض‎ها و زمینه ‎های فرهنگی و اجتماعی، ناکارآمدی سیاست‎ها را به همراه دارد (ماتاراسو و لندری، 1999). زمانی که تشتت و سردرگمی در امر سیاستگذاری وجود دارد، یعنی بنیادهای نظری به خوبی واکاوی نشده و حتی ممکن است اساسا پاسخگوی شرایط جدید نباشند. لذا در اینکه چگونه به این بنیادها پرداخته شود و چه روش ‎هایی برای انتخاب مدنظر قرار گیرد، هرمنوتیک فلسفی گادامر به عنوان یکی از دستاوردهای مهم و مطرح نظری، شامل دلالت‎هایی است که با بهره‎ برداری از آن، امر سیاستگذاری فرهنگی را تدقیق و ارتقاء کیفی می‎بخشد. در این خصوص، با بهره ‎گیری از روش تحلیل مضمون، ابتدا مفاهیم کلیدی هرمنوتیک فلسفی بررسی و استخراج شده و سپس ضمن توجه به برخی از گام‎های اصلی فرایند سیاست گذاری، ماتریسی تشکیل شده و هر «گام» در یک ستون و هر «مفهوم کلیدی» در یک سطر ماتریس قرار گرفته است. در نهایت از مهم‎ترین دلالت‎های هرمنوتیک فلسفی گادامر در سیاست گذاری فرهنگی می‎توان به مفهوم «موقعیت‎ سازهای هرمنوتیکی» اشاره کرد که مبین پیش ‎فرض‎ها، پیش ‎تصورات و انتخاب‎های آگاهانه و ناآگاهانه است که در مراحل قبل‎تر از انتخاب‎های سیاستی، فهم‎ ها را شکل داده است.