تاثیر فعالیت هوازی بر تغییرات سطوح سیستاتین C و هموسیستئین به عنوان عوامل خطرزای قلبی عروقی

زمینه و هدف:

 التهاب مزمن با پیشرفت بیمار یهای مختلفی ازجمله آترواسکلروز و دیابت همراه است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیربلندمدت فعالیت منتخب هوازی بر تغییرات سیستاتین C و هموسیستیین زنان میا نسال غیرفعال دارای اضاف هوزن انجا مشده است.

روش بررسی :

30 نفر از زنان میا نسال غیر ورزشکار با میانگین سنی 97 / 6± 05 / 46 سال، وزن 11 / 9± 82 / 71 کیلوگرم، قد 24 / 5± 9/ 156سانت یمتر شاخص توده بدن 11 / 4± 2/ 29 کیلوگرم بر مترمربع داوطلبانه در این طرح شرکت کردند؛ به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل، تفکیک شدند. سپس گروه آزمایش ب همدت 8 هفته به تمرینات هوازی دویدن مداوم با شدت 65 - 75 درصد حداکثر ضربان قلب پرداختند. نمونه های خون، قبل و 24 ساعت پس از پایان پروتکل تمرینی جهت اندازه گیری سطوح سیستاتین C و هموسیستیی نگرفته شد. جهت مقایسه های بین گروهی از آزمون تحلیل کواریانس و جهت مقایسه های درو نگروهی از آزمون t زوجی استفاده شد.

یافته ها :

نتایج نشان داد تفاوت معن اداری بین گروه آزمایش و کنترل در مقادیر سیستاتین P=0/09C و هموسیستیین  07 / P= 0 پساز 8 هفته تمرین منتخب هوازی وجود نداشت. با این حال، کاهش معناداری در وزن  001 / P=0 ؛ شاخص توده بدنی 002 / P=0 ؛ گروه تجربی نسب تبه گروه کنترل مشاهده شد.

نتیجه گیری:

 در مجموع، نتایج تحقیق حاضر نشان داد که برنامه فعالیت هشت هفت های هرچند موجب بهبود ترکیب بدنی زنان میان سالدارای اضاف هوزن م یشود اما برای بررسی نتایج بیوشیمیایی روش نتر نیاز به دوره های طولانی تری از تمرینات هوازی وجود دارد.