بررسی دیدگاه وهابیت در تفسیر آیات دال بر «سماع موتی»

انسان بعد از مفارقت روح از کالبد و بدن جسمانی، در «برزخ» عالمی میان عالم دنیا و آخرت ادامه حیات می دهد. طبق گزارش هایی که از آیات و روایات به دست آمده وضعیت حیات مردگان در عالم برزخ به گونه ای است که قادرند کلمات و اصوات اهل دنیا را در عالم قبر و برزخ بشنوند. در این میان وهابیان، که اصل تفکرشان برگرفته از اندیشه ابن تیمیه حرانی و محمد بن عبد الوهاب نجدی است، معتقدند: اموات هیچگونه ارتباطی با اهل دنیا ندارند و با برداشت نادرست از برخی آیات، مانند)انک لاتسمع الموتی((نمل:80) و)و ما انت بمسمع من فی القبور((فاطر:22) اصل را بر عدم سماع اموات گذاشته و در مقابل دلایلی را که در کتاب و سنت مبنی بر سماع مردگان وجود دارد به معجزه و خلاف واقع حمل می کنند و گاهی هم به سند روایات ایراد می گیرند، در حالی که خود ابن تیمیه و برخی دیگر از بزرگانشان این روایات را صحیح دانسته اند.
این مقاله به صورت توصیفی و تحلیلی ادله وهابیت را نقد و بررسی کرده است. برین روی، پس از بیان و توصیف به تحلیل و نقد آنها پرداخته و مطالبی را از سلف صالح بیان کرده است که اثبات می کند برداشت وهابیت خلاف برداشت سلف است و آنان سماع موتی را پذیرفته اند.