تحلیلی بر مبانی الاهیاتی مهدویت در اندیشه آیت الله صافی گلپایگانی

مقصود تمام ادیان آسمانی هدایت انسان هاست و سلسله انبیا و اوصیای الاهی در پی سعادت بشر بوده اند. جریان هدایت در دین مقدس اسلام، هیچ گاه از حرکت نایستاده و مهدویت ادامه جریان رسالت و امامت در مسیر هدایت بشریت است. آموزه مهدویت، بر مجموعه ای از مبانی فلسفی، از جمله مولفه های الاهیاتی استوار است؛ یعنی آموزه هایی که ذات، صفات و افعال الاهی را حکایت می کنند. بررسی مبانی مزبور در حوزه مهدویت، به تقویت باور به این آموزه دینی و در نتیجه به تاثیرگذاری مضاعف آن در زندگی عملی بشر می انجامد. این نوشتار می کوشد مبانی الاهیاتی مهدویت را از منظر اندیشمند معاصر، آیت الله صافی گلپایگانی با استفاده از روش کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی -تحلیلی استخراج و تبیین کند. نتایج بررسی ها حاکی از آن است که در منظومه فکری آیت الله صافی گلپایگانی، مهم ترین مبانی الاهیاتی مهدویت بدین شرح است: مراتب توحید، شامل توحید ذاتی، توحید افعالی، توحید صفاتی (شامل مالکیت، قدرت، عدل، ربوبیت، اراده و حکمت)؛ کمال مطلق الاهی، جریان قضا و قدر در عالم، وحدت نظام عالم، و هدف بودن انسان کامل در آفرینش الاهی. به نظر می رسد می توان همه مبانی پیش گفته را به یک مبنا، یعنی توحید بازگردانده، آن را محور اصلی اندیشه مهدویت و انتظار معرفی کرد.