مصداق یابی و ارتباط سنجی «امت وسط» و «ملت حنیف» در نظام قرآنی تمدنی «امت»

امت، کلان ترین نظام اجتماعی و تمدنی قرآنی است. عبارت «امه وسطا» در قرآن کریم(بقره: 143) افراد محدودی را مخاطب قرار داده است. خطاب ویژه این آیه در کنار دعوت عمومی قرآن مبنی بر تبعیت از ملت حنیف ابراهیمی در آیه «فاتبعوا مله إبراهیم حنیفا»(آل عمران: 95)، این سوال را ایجاد کرده است که جایگاه پیامبر خاتم(ص) و پیروان آن حضرت در کنار سایر پیروان ملت حنیف ابراهیمی در نظام تمدنی امت، چگونه تبیین شده است. هدف پژوهش حاضر، شناسایی مصادیق و ارتباط «امت وسط» و پیروان «ملت حنیف» در نظام قرآنی تمدنی «امت» بود. با روش توصیفی- تحلیلی، پس از مفهوم شناسی و مصداق یابی «امه وسطا» و پیروان «ملت حنیف»، ارتباط تمدنی «امت وسط» با «ملت حنیف» پژوهش شده است. انسانهایی که به ندای فطرت حق گرای خویش گوش می دهند، پیروان ملت حنیف ابراهیمی اند و امت را تشکیل می دهند. اهل بیت(ع) و کارگزاران ایشان در جایگاه «امت وسط»، مردم را هدایت می کنند. امت وسط، «خیر امه» هستند که با دو ویژگی «یهدون بالحق و به یعدلون‏» در قرآن کریم معرفی شده اند.