شاخص های احراز احتمال گمراهی در نقض علائم تجاری بر مبنای حقوق ‏ایالات متحده امریکا و ایران ‏

تشخیص نقض علامت تجاری در موردی که علایم دارای شباهت هستند، به آسانی صورت نمی پذیرد و رسیدن به چنین تشخیصی باید با صرف وقت و به طور دقیق انجام شود. معیار نقض در این فرض، احتمال گمراهی مشتریان است و قانون گذار ایران در قانون ثبت اختراعات، طرح های صنعتی و علایم تجاری مصوب 1386 این معیار را با استفاده از اصطلاحی نسبتا مبهم (گمراهی عموم) مقرر داشته است. ولی این قانون، نسبت به دو مسیله ساکت است و از همین نقطه ضرورت انجام این پژوهش احساس می شود و ما، نگارندگان این مقاله، با تکیه بر رویه قضایی دادگاه های ایالات متحده و به ویژه دکترین این کشور، به روش تحلیلی- توصیفی به این موضوع خواهیم پرداخت. پرسش این است که اولا گمراهی خریدار دقیقا باید نسبت به چه چیزی و به چه شکلی و در چه زمانی رخ دهد؟ ثانیا دادرس وجود شرط احتمال گمراهی و یا عدم آن را بر مبنای چه عواملی باید توجیه نماید؟ علاوه بر آن، نحوه اثبات وجود گمراهی واقعی و یا عدم آن و تاثیر این موضوع بر شرط احتمال گمراهی مورد بررسی قرار می گیرد.