مطالعه تطبیقی تحصیل دلیل از سوی داور در نظام های حقوقی ایران و ‏امریکا و قواعد کانون وکلای بین المللی ‏

نحوه ارایه و جمع آوری ادله، یکی از مهم ترین دغدغه های طرفین اختلاف و داوران جهت اثبات ادعاهای مطروح در مباحث داوری تجاری بین المللی است. موضع نظام های حقوقی مختلف نسبت به این روش ها در فرض سکوت طرفین دعوا یکسان نیست. یکی از این شیوه ها امکان مطالبه دلیل از سوی داور و بدون درخواست اصحاب اختلاف است که به عنوان تحصیل دلیل در معنای خاص شناخته می شود. در این زمینه دیدگاه های متفاوتی وجود دارد. مهم ترین علت مخالفت با تحصیل دلیل، تنافی آن با اصل بی طرفی داور است. از سوی دیگر، موافقان این روش، کشف حقیقت و حل و فصل عادلانه اختلاف را مجوزی برای تحصیل دلیل عنوان می نمایند. با بررسی قواعد مرتبط با داوری در نظام های حقوقی و سازمان های مختلف مشخص گردید امروزه تحصیل دلیل از جانب داور در شرایط خاصی امکان پذیر است. این نوشتار در موازات مطالعه قوانین مرتبط با داوری در نظام های حقوقی ایران و امریکا و نیز قواعد دیوان داوری ایران و امریکا، دیدگاه کانون وکلای بین المللی را نیز در این خصوص واکاوی می کند و می کوشد ضوابط تحصیل دلیل را معرفی نماید.