مقایسه سقوط و تعیین کننده های آن در سالمندان با و بدون استئوآرتریت زانو

رشد سالمندی، اهمیت توجه به نیازهای بهداشتی سالمندان را آشکار می سازد. بر اساس برخی از مطالعات، سقوط و پیامدهای ناشی از آن در افراد با استیوآرتریت زانو بیشتر از افراد بدون استیوآرتریت زانو است اما به دلیل کمبود شواهد، عوامل مربوط به آن همچنان ناشناخته است. لذا هدف این مطالعه مقایسه سقوط و تعیین کننده های آن در سالمندان با و بدون استیوآرتریت زانو می باشد.

در این مطالعه مورد- شاهدی، 700 سالمند در دو گروه سالمندان با و بدون استیوآرتریت زانو از نظر سقوط و برخی از متغیرها شامل جنس، سن، شاخص توده بدنی، وضعیت زندگی، قدرت عضله کوادریسپس فموریس، قدرت عضلات دست، تعادل، تعداد بیماری های همراه، تعداد داروهای مصرفی، مدت زمان راه رفتن، فعالیت فیزیکی و شکنندگی فیزیکی مورد مقایسه قرار گرفتند. استیوآرتریت زانو بر اساس معیارهای کالج آمریکایی روماتولوژی (ACR) تشخیص داده شد.

در این مطالعه سقوط در سالمندان با استیوآرتریت زانو 1/90 برابر، بیشتر از سالمندان بدون استیوآرتریت زانو بود. اگرچه تمامی متغیرها در دو گروه مورد و شاهد باهم اختلاف معنی دار داشتند اما تنها جنس زن (0/035=p) و استیوآرتریت زانو (0/012=p) ارتباط معنی دار با سقوط داشتند.

این یافته ها نشان می دهد که احتمالا متغیرها در ترکیب با هم، سبب افزایش احتمال سقوط در سالمندان با استیوآرتریت زانو می شوند؛ در حالی که هر یک از آن ها ممکن است به تنهایی ارتباط معنی دار با سقوط نداشته باشند.