رویکردی مقاصدی به شرطیت طهارت مولد در احکام شرعی

در فقه امامیه برای فرزندانی که از طریق نامشروع متولد شده اند، احکامی مقرر شده که در آنها برای برخورداری از برخی حقوق و مزایای اجتماعی طهارت مولد شرط دانسته شده است. ممکن است این شبهه ایجاد شود که احکام مربوط به اولاد زنا نوعی ظلم و تبعیض در حق این چنین فرزندانی است و شرطیت طهارت مولد به ظاهر بر خلاف عدل و انصاف الهی است. در این پژوهش با توجه به تاثیر مقاصد و حکمتهای شرعی در تشریع احکام اسلامی به شرطیت طهارت مولد و علت تشریع این حکم با نگاهی متفاوت نگریسته و این نتیجه دست یافته شده است که محرومیت فرزندان زنا از برخی حقوق و محدودیت آنها برای بر عهده گرفتن برخی مناصب پذیرفتنی است؛ زیرا شارع با توجه به مصالح و مفاسدی که وجود دارد حق دارد احکامی را مقرر کند و این به معنای ظلم و تبعیض نیست؛ از منظر شارع، اهمیت حفظ سلامت نسب به عنوان یکی از مقاصد شریعت می باشد و در جهت حفظ این مقاصد و پیشگیری از چنین روابط نامشروعی به این تفاوتها قایل شده است.