ارائه مدل علی عملکرد کنکور بر اساس عملکرد خانواده و خودتنظیمی: نقش میانجی گری سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر خرم آباد

امروزه، داشتن تحصیلات دانشگاهی به صورت یک ارزش و یکی از عوامل مهم تحرک اجتماعی در آمده است و به همین دلیل ورود به دانشگاه اتفاق مهمی محسوب می شود؛ زیرا بر شغل، درآمد، روابط اجتماعی و احتمالا انتخاب همسر در آینده تاثیر دارد؛ بر این اساس هدف از انجام پژوهش حاضر، ارایه مدل علی عملکرد کنکور بر اساس عملکرد خانواده و خودتنظیمی و نقش میانجی گری سازگاری تحصیلی در دانشجویان دانشگاه های دولتی شهر خرم آباد بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری را کلیه دانشجویان دختر و پسر سال اول کارشناسی زیرگروه تجربی ورودی مهرماه دانشگاه های دولتی شهر خرم آباد (دانشگاه لرستان و علوم پزشکی) در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 300 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. جهت ارزیابی عملکرد دانشجویان در کنکور، از میانگین درصدهای کسب شده در دروس کنکور سال 1399-1400 و از پرسش نامه های عملکرد خانواده مک مستر (1983)، خودتنظیمی بوفارد، بویسورت، وزایو و لاروچ (1995) و سازگاری تحصیلی اندرسون، گوآن و کاک (2016) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تمامی مسیرهای مستقیم به جز مسیرهای عملکرد خانواده به عملکرد کنکور معنی دار شدند (05/0p>). هم چنین، مسیرهای غیرمستقیم عملکرد خانواده با عملکرد کنکور با نقش واسطه سازگاری تحصیلی و نیز رابطه خودتنظیمی با عملکرد کنکور با نقش واسطه ای سازگاری تحصیلی معنی دار شدند (05/0p=). بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل موثر بر عملکرد کنکور دانشجویان محسوب می شود.