امکان سنجی اجرای مدارک پزشکی الکترونیکی از دیدگاه کارکنان بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان ‏فردوس در سال 1400‏

امروزه کاربرد کامپیوتر و فناوری در صنایع مختلف، از جمله صنعت مراقبت، گسترش بسیاری یافته است. به طوری که استفاده از سیستم هایی همچون پرونده الکترونیک سلامت، سیستم اطلاعات بیمارستانی و غیره، در حوزه بهداشت و درمان به دلیل نیاز به اطلاعات صحیح و دقیق، بسیار مورد توجه واقع شده است. هدف پژوهش حاضر، امکان سنجی اجرای سیستم مدارک پزشکی الکترونیکی از دیدگاه کارکنان بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان فردوس (خراسان جنوبی، ایران) در سال 1400 می باشد.

پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی می باشد. جامعه پژوهش کارکنان بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان فردوس بودند. در این مطالعه از روش سرشماری استفاده و جامعه پژوهش به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استانداری است که متشکل از دو قسمت آگاهی و استانداردهای مورد نیاز جهت اجرای مدارک پزشکی الکترونیک می باشد. روایی و پایایی پرسشنامه در مطالعات پیشین ارزیابی شده است. با این حال پایایی ابزار در مطالعه حاضر مجدد بررسی و همبستگی درونی آن با روش آلفای کرونباخ 92% بدست آمد. در نهایت داده های گردآوری شده وارد SPSS نسخه 16 شده و با آمار توصیفی و آزمون من ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

تعداد 78 نفر از کارکنان وارد پژوهش شدند. آگاهی افراد جامعه پژوهش نسبت به مدارک پزشکی الکترونیک در حد بالا بود و هردو بیمارستان دارای آمادگی مناسب برای استقرار مدارک پزشکی الکترونیکی بودند. میانگین رعایت الزامات فنی، سازمانی، نیروی انسانی و قانونی در دو بیمارستان به ترتیب 2/07، 2/04، 2/19، 2/42 بدست آمد.  از بین الزامات مورد بررسی، الزامات قانونی و سازمانی به ترتیب بیشترین و کمترین امتیاز را در بین الزامات موجود در بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان فردوس داشتند. از لحاظ وجود الزامات، تفاوت معنی داری بین میانگین امتیازات الزامات استقرار مدارک پزشکی الکترونیکی مشاهده نشد.

با توجه به آمادگی نسبی بیمارستان های آموزشی درمانی شهرستان فردوس جهت استقرار مدارک پزشکی الکترونیکی و آگاهی بالای کارکنان نسبت به این سیستم پیشنهاد می گردد مدیران و سرپرستان بیمارستان ها، اقدامات و برنامه ریزی های لازم را در این راستا انجام دهند.