تفاوت زمان آغاز تمرینات اینترینسیک و یا اکسترینسیک بر ویژگی های مورفولوژیک عضلات منتخب پا ‏

کف پای صاف یکی از شایع ترین مشکلات عضلانی اسکلتی بین کودکان و نوجوانان می باشد. مشخص نیست که آیا شروع تمرینات اصلاحی با عضلات عمقی یا اینترینسیک (Intrinsic Muscels) چه تفاوتی نسبت به شروع تمرینات با عضلات سطحی یا اکسترینسیک (Extrinsic Muscles) بر ویژگی های مورفولوژیک دو گروه عضلات کف پا دارد. لذا هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر زمان آغاز تمرینات اینترینسیک و یا اکسترینسیک بر روی ویژگی های مورفولوژیک عضلات دورکننده شست یا آبداکتور هالوسیس (Abductor Hallucis) و ساقی خلفی یا تیبیالیس پوستریور (Tibialis Posterior) در نوجوانان مبتلا به کف پای صاف بود.

تعداد 25 نوجوان پسر مبتلا به کف پای صاف به صورت تصادفی به دو گروه اینترینسیک (تعداد 10نفر، سن 10/8 ± 0/78 سال، قد 138/8 ± 7/22 سانتی متر، وزن 40/7 ± 9/49 کیلوگرم) و اکسترینسیک (تعداد 12نفر، سن 11±0/85 سال، قد 143/1 ± 6/14 سانتی متر، وزن 42/25±9/05 کیلوگرم) تقسیم شدند (سه نفر پس از گروه بندی مطالعه را ترک کردند. دو نفر از گروه اینترسینک و یک نفر از گروه اکسترینسیک). گروه اینترینسیک به مدت شش هفته و گروه اکسترینسیک نیز به مدت شش هفته تمرینات اصلاحی عضلات مربوط به خود را دریافت کردند. پس از شش هفته، سطح مقطع عرضی و ضخامت عضلات آبداکتور هالوسیس (عضله منتخب اینترینسیک) و تیبیالیس پوستریور (عضله منتخب اکسترینسیک) توسط دستگاه سونوگرافی اندازه گیری شد. به منظور ارزیابی کف پای صاف از آزمون افت استخوان ناوی (Navicular Drop Test) استفاده شد و معیار ورود نمرات بیش از 0/8 در نظر گرفته شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های کولموگروف اسمیرنوف و تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد و در تمامی آزمون ها سطح معنی داری 0/05>p درنظرگرفته شد.

نتایج نشان داد که شروع تمرینات اصلاحی کف پای صاف با عضلات اینترینسیک باعث بهبود ویژگی های مورفولوژیک عضله آبداکتور هالوسیس گردید (ضخامت عضلانی قبل 0/81±0/24 و پس از شش هفته 0/91±0/37 و سطح مقطع عرضی قبل 0/59±1/34 و پس از شش هفته 0/80±1/59)؛ هرچند آغاز تمرینات اصلاحی با عضله تیبیالیس پوستریور سبب کاهش ویژگی های مورفولوژیک عضله آبداکتور هالوسیس (ضخامت عضلانی قبل 0/23±0/73 و پس از شش هفته 0/14±0/58 و سطح مقطع عضلانی قبل 1/55±0/55 و پس از شش هفته 0/52±1/29) گردید. در گروه تمرینات اکسترینسیک، اثر تعاملی معنادار بود (0/034=p) به این معنی که تمرینات اکسترینسیک می تواند باعث اثرات منفی روی مورفولوژی عضله آبداکتور هالوسیس گردد.

می توان بیان کرد که احتمالا آغاز تمرینات اصلاحی با عضلات اکسترینسیک می تواند سبب تضعیف عضلات اینترینسیک نظیر عضله آبداکتور هالوسیس گردد. نتایج این مطالعه نشان داد که اصول نروفیزیولوژیکال ناحیه مرکزی تنه می تواند همراستا با اصول نروفیزیولوژیکال (Neurophysiological Principles) ناحیه مرکزی پا باشد. به همین دلیل بهتر است ابتدا تمرینات کف پای صاف را با عضلات اینترینسیک آغاز کرده و پس از بهبود قدرت و فعالیت این عضلات، تمرینات اکسترینسیک را آغاز نمود.