بررسی مقایسه ای تاثیر درون داد بینائی و وضعیت ایستادن بر کنترل پاسچر در افراد با و بدون سندرم درد ‏پاتلوفمورال

جهت ارزیابی کنترل پاسچر (Posture) در افراد دارای اختلالات عضلانی اسکلتی، بررسی وضعیت های مختلف ایستادن اطلاعات مفیدی را در اختیار محقیقن قرار می دهد. از طرف دیگر دستکاری درون داد بینایی نیز نقش مهمی در تحلیل کنترل پاسچر افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال در شرایط ایستا و چالش برانگیز دارد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر درون داد بینایی و هم زمان وضعیت ایستادن بر کنترل پاسچر در افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال و گروه کنترل می باشد. 

30 فرد (ده مرد، بیست زن) دارای سندرم درد پاتلوفمورال (سن 76/3 ± 50/23 سال، قد 8/58±167/5 سانتیمتر، وزن 12/05±63/86 کیلوگرم) و سی فرد سالم  (سن 84/2±43/22 سال، قد 9/7±166/25 سانتیمتر، وزن 9/35±59/36 کیلوگرم) در مطالعه شبه تجربی در بیمارستان قایم شهر مشهد در سال 1397 شرکت کردند. مولفه های مرکز فشار (سطح نوسان، جابه جایی مرکز فشار در جهت قدامی-خلفی، داخلی-خارجی و متوسط سرعت) به وسیله دستگاه فورس پلیت در وضعیت ایستاده بر روی دو پا و یک پا در دو گروه افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال و گروه کنترل ثبت گردید. همچنین دو گروه از نظر دسترسی به درون داد بینایی (چشم باز یا بسته) نیز مورد بررسی قرار گرفتند.

نتایج آنالیز آماری ANOVA نشان داد که تداخل بین متغیر های گروه، وضعیت قرار گیری پا، و وضعیت بینایی در همه متغیر های وابسته معنی دار است (0/04˂p). نتایج آزمون تعقیبی نشان داد که در حالت یک پا و چشم بسته همه متغیر های وابسته بین دو گروه سندروم درد پاتلوفمورال و افراد سالم افزایش معنی داری را نشان دادند (0/05˂p). همچنین نتایج نشان داد که تفاوت بین مولفه های مرکز فشار در گروه بیمار بین دو حالت چشم باز و چشم بسته بیشتر از گروه سالم است (0/05˂p).

به نظر می رسد با توجه به وجود استراتژی های مرکزی متفاوت در کنترل پاسچر به علت عدم وجود داده های بینایی، افزایش نوسانات پاسچرال (Postural) در افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال نسبت به گروه کنترل پاسخی به نقص حس عمقی و اثر آن بر کنترل پاسچر در افراد دارای سندرم درد پاتلوفمورال باشد.