تئوری «رهبری اخلاقی» در سیره حکومتی امام علی(ع) و رهیافت های دانش مدیریت: مطالعه تطبیقی مولفه ها با تاکید بر نهج البلاغه

تیوری«رهبری اخلاقی» از نظریات نوپدیدی است که در دهه های پایانی قرن بیست میلادی بطور جدی درادبیات مدیریت وارد شده است.براساس این نظریه دانشمندان معتقدنددرکناراهمیت وضع وتدوین قوانین اخلاق مدارانه برای جامعه یاسازمان، ظهوررفتارهای اخلاقی ازجانب رهبراجتماع درروابط فردی واجتماعی وانتقال این هنجارهابه آحادجامعه ازطرق مختلف،نقش اصلی را درتحقق اخلاق اجتماعی وپیشبرداهداف والا ایفامی کند. بنابه ضرورت شناخت، تحلیل وتبیین مولفه های«رهبری اخلاق مدارانه» ازمنظراسلام، پژوهش حاضربارویکرد توصیفی-تحلیلی به بررسی مولفه های تیوری مذکوردرسیره حکومتی امام علی(ع)ایشان پرداخته وتلاش می کند الگویی مناسب ومستند دراین راستا ارایه کندکه براساس تیوری های رهبری درعلم مدیریت قابل تحلیل وارزیابی باشد. لذا هدف از این پژوهش، تحلیل مولفه های این تیوری و تطبیق آن با رویکرد امام‎علی(ع) است. بدین منظور در رهیافتی روایی با محوریت نهج البلاغه، به استخراج وتحلیل مولفه های«رهبری اخلاقی» در گفتار ورفتار امام پرداخته وبا ارایه نمونه های عینی از زندگی ایشان، عملیاتی بودن آن ها را نشان می دهد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که مولفه های مزبور در دو بعد فردی واجتماعی تمام شاخص های فردی، ایدیولوژیکی، ارتباطاتی، مدیریتی و... را دربرگرفته، می توانند به عنوان الگو برای رهبری جامعه موثر واقع شوند که البته در برخی ابعاد مانند خویشتن داری، تفاوت هایی ایدیولوژیکی نمودار است واز این رو علی رغم مشابهت های قابل توجه، زاویه این تیوری را با اندیشه وآموزه های سیاسی وحاکمیتی امام‎علی(ع)برجسته تر نشان می دهد.