بررسی فقه الحدیثی روایت سدیر صیرفی از امام صادق (ع) در مورد شباهت غیبت امام مهدی با غیبت حضرت یوسف (ع)

در منابع روایی شیعه، روایات متعددی یافت می شوند که اثبات و تبیین موضوع غیبت امام مهدی را از راه یادآوری دوران غیبت پیامبران و حجت های پیشین، مورد توجه قرار داده اند. این قبیل روایات، موجب تسهیل در فهم ماهیت موضوع غیبت مهدوی می شوند و هرگونه استبعادی در پذیرش آن را برطرف می کنند. روایت «سدیر صیرفی» از امام صادق از جمله این روایات است که کلینی آن را در «باب فی الغیبه» الکافی ذکر کرده است. پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی و استفاده از منابع کتابخانه ای به اعتبارسنجی سند و ذکر منابع روایی حدیث سدیر می پردازد و با بررسی واژگان و عبارت های به کار رفته در آن، در صدد ارایه تصویر روشنی از میزان اعتبار و مضمون آن حدیث، در تبیین ماهیت غیبت امام مهدی است. یادآوری پیشینه غیبت حجت های الاهی، اثبات و رفع استبعاد پذیرش غیبت امام مهدی و بیان جایگاه تدبیر و اذن خداوند در آغاز و انجام موضوع غیبت مهدوی، مهم ترین مسایل مذکور در این روایت است. برای تبیین هرچه بیش تر مفاد حدیث، رهیافت های معرفتی آن، در انتهای نوشتار ذکر می شوند.