رابطه اضطراب بدنی، شناختی، رفتاری و ویژگی های شخصیتی با سازگاری اجتماعی در کارکنان بیمارستان پاستور قزوین

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه اضطراب بدنی، شناختی، رفتاری و ویژگی های شخصیتی با سازگاری اجتماعی در کارکنان بیمارستان پاستور قزوین در سال 1397 صورت گرفت. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و از نظر گردآوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه کارمندان بیمارستان پاستور شهر قزوین بودند که از این میان با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی ساده 170 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شد. جمع آوری داده ها بر اساس سه پرسشنامه استاندارد اضطراب بدنی، شناختی و رفتاری لرر و وولفلک (1982)، سازگاری فردی- اجتماعی کالیفرنیا از شوشتری (1376) و پرسشنامه شخصیت هگزاکو از لی و اشتون (2004) انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای پرسشنامه ها از طریق نرم افزار SPSS22 در دو بخش توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، و رگرسیون گام به گام) انجام پذیرفت. نتایج نشان داد که بین انواع اضطراب بدنی، رفتاری و شناختی با سازگاری اجتماعی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد، یعنی هرچه اضطراب بدنی، رفتاری یا شناختی فرد بیشتر باشد از سطح سازگاری اجتماعی کمتری برخوردار خواهد بود. بین سازگاری اجتماعی با ویژگی هیجان پذیری رابطه منفی و معنی داری و بین سازگاری اجتماعی با ویژگی های برونگرایی، سازگاری، وظیفه شناسی و گشودگی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که اضطراب بدنی، شناختی و رفتاری و ویژگی های شخصیتی، سازگاری اجتماعی افراد مورد بررسی را پیش بینی می کند.