مقایسه تمایزیافتگی خود و مولفه های آن در زنان متاهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی

طلاق عاطفی یکی از آسیب های جدی در روابطه زناشویی است. غیررسمی بودن و پنهان بودن این مسیله اهمیت پژوهش های دقیق در این زمینه را ایجاب می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه تمایزیافتگی خود و مولفه های آن در زنان متاهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی انجام شد. این پژوهش به لحاظ هدف از نوع علی- مقایسه ای و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان متاهل و شاغل زنان شهر تهران بودند. از این جامعه 300 نفر به عنوان حجم نمونه مکفی در نظر گرفته شد که پس از حذف پاسخ های مخدوش تعداد نمونه به 277 نفر کاهش پیدا کرد. سپس نمونه های انتخاب شده به پرسشنامه تمایزیافتگی خود (DSI- R) و طلاق عاطفی پاسخ دادند و به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس تک متغیره و چند متغیره استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که از بین مولفه های تمایزیافتگی سه مولفه "واکنش پذیری هیجانی"، "گریز عاطفی" و "هم آمیختگی با دیگران" تفاوت معناداری در زنان متاهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی دارند اما در مولفه "موقعیت من" تفاوت معناداری بین دو گروه وجود نداشت. همچنین نتایج حاکی از معنادار بودن تفاوت دو گروه در تمایزیافتگی خود بود. بدین ص ورت که زنان دارای زمینه طلاق عاطفی تمایزیافتگی کمتری داشتند. تفاوت معنادار بین زنان متاهل با و بدون زمینه طلاق عاطفی در تمایزیافتگی نشان دهنده اهمیت و تاثیر این متغیرها در کیفیت رابطه زوجین است. به همین جهت بررسی تفاوت های زوجین در این موارد در مشاوره های پیش از ازدواج و ارایه راهکارها و آموزش های لازم به آنها می تواند نقش موثری در کاهش تعارضات زوجین و پیشگیری از طلاق عاطفی داشته باشد.