بررسی وضعیت آموزش پاسخگو در گروه های آموزشی بالینی دانشگاه علوم پزشکی جهرم

آموزش پاسخگو یکی از جنبه های ضروری آموزش بالینی است که تضمین می کند دانشجویان به دانش و مهارت های لازم برای پاسخگویی به خواسته های سیستم مراقبت های بهداشتی مجهز هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت آموزش پاسخگو در گروه های آموزش بالینی دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شد.

این مطالعه توصیفی مقطعی در سال 1401 بر روی تمامی گروه های آموزش بالینی مراکز آموزشی-درمانی پیمانیه،  مطهری و سیدالشهداء دانشگاه علوم پزشکی جهرم انجام شد نمونه گیری به صورت سرشماری از تمامی اساتید گروه های بالینی انجام شد. پرسشنامه اموزش پاسخگو برای بررسی ارزیابی تحقق ملاک های مختلف آموزش پاسخگو مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (میانگین، درصد و انحراف معیار) و استنباطی (تی تست، کای اسکویر و من ویتنی) در سطح معنی داری 05/0 P< صورت گرفت.

در مطالعه حاضر 24 مرد و 16 زن با میانگین سنی کل 91/9±92/44 سال شرکت داشتند. میانگین مدت زمان سابقه کار 37/8±42/11 سال بود. میانگین نمرات هر ارزیابی نسبتا پایین بوده و در محدوده 30 تا 26/39 از 100 امتیاز ممکن بوده است. میانگین تجمیعی کل شاخص ها نمرات برابر 43/35  درصد بود. آموزش مبتنی بر دستاورد  با 26/39 درصد و انحراف معیار 45/24 بالاترین میانگین امتیاز را داشت. نمرات تربیت و تامین نیروی انسانی کارآمد براساس توانمندی ها و نقش های مورد نیاز جامعه و نظام سلامت، پیش بینی نیاز جامعه، مدیریت پاسخگو و اثربخش (حاکمیت موسسه)، ساز و کار الزامی برای اعتباربخشی، اصول جهانی و مقتضیات محلی، همکاری و تعامل با نظام سلامت، ارتقای کیفیت، استانداردها و نقش جامعه در رتبه های بعدی قرار داشتند. مقایسه نمرات در مقیاس پیش بینی نیاز جامعه بین افراد مذکر و مونث نشان داد میانگین اختلاف بین گروه ها 97/11 درصد و اختلاف خطای استاندارد 78/5 بود که تفاوت معنی داری نشان داد (045/0=P). به این صورت که زنان نمرات ارزیابی بالاتری از مردان ارایه داده بودند.

نمرات آموزش پاسخگو در دانشگاه علوم پزشکی جهرم مخصوصا در زمینه نقش جامعه در آموزش در سطح مناسبی قرار نداشت.