مقایسه اثربخشی درمان تلفیقی (زوج‏ درمانی هیجان ‏مدار و واقعیت درمانی) با طرح‏واره درمانی بر رضایت زناشویی در زوجین ناهمساز و متعارض: مطالعه تجربی تک موردی

رضایت زناشویی از جمله سازه‏ هایی است که به آسانی تحت تاثیر روابط بین زوجین قرار می‏گیرد و آمارها حاکی از افزایش طلاق به دلیل نارضایتی زناشویی است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان تلفیقی (زوج‏درمانی هیجان‏مدار و واقعیت درمانی) با طرح‏واره درمانی بر رضایت زناشویی در زوجین ناهمساز و متعارض انجام شد.

پژوهش از نوع تجربی تک موردی (Single-subject design) با طرح پیش ‏آزمون، پس ‏آزمون و پی‏گیری بود. جامعه آماری در برگیرنده، زوجین متعارض مراجعه‏ کننده به کلنیک مشاوره پارسای بندرترکمن سال 1400 بود که از میان آن‏ها، 6 زوج (زن و شوهر) بر اساس ملاک‏ های ورود به پژوهش، مصاحبه بالینی ساختاریافته و پرسش‏نامه رضایت زناشویی (Olson و همکاران، 2003) و با نمونه ‏گیری هدفمند انتخاب شد. آزمودنی‏های دو گروه، 12 جلسه هفتگی (دو جلسه، 90 دقیقه ‏ای) برنامه درمانی دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص ‏های آمار توصیفی، آزمون مجذور کای، تحلیل دیداری نمودار با شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد.

یافته های پژوهش نشان داد هر دو روش درمان تلفیقی و طرح‏واره درمانی تغییرات معنی ‏داری از نظر آماری و بالینی در آماج‏های درمانی ایجاد کرده (05/0>p)، و تاثیرات درمانی در دوره پی‏گیری نیز ادامه داشته است (96/1 ≤RCI)، اما درصد بهبودی در آزمودنی‏های گروه درمان تلفیقی (018/0=p و 70/38=PND) نسبت به آزمودنی‏ های گروه طرح‏واره درمانی (24/0=p و 45/27=PND) بیشتر بوده است.

درمان تلفیقی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین متعارض و ناهمساز موثر بوده و از آن می توان در مراکز درمانی جهت ارتقای کارکرد خانوادگی و زناشویی استفاده کرد.