مقایسه اثربخشی درمان تلفیقی (زوج درمانی هیجان مدار و واقعیت درمانی) با طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی در زوجین ناهمساز و متعارض: مطالعه تجربی تک موردی
رضایت زناشویی از جمله سازه هایی است که به آسانی تحت تاثیر روابط بین زوجین قرار میگیرد و آمارها حاکی از افزایش طلاق به دلیل نارضایتی زناشویی است. این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان تلفیقی (زوجدرمانی هیجانمدار و واقعیت درمانی) با طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی در زوجین ناهمساز و متعارض انجام شد.
پژوهش از نوع تجربی تک موردی (Single-subject design) با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری در برگیرنده، زوجین متعارض مراجعه کننده به کلنیک مشاوره پارسای بندرترکمن سال 1400 بود که از میان آنها، 6 زوج (زن و شوهر) بر اساس ملاک های ورود به پژوهش، مصاحبه بالینی ساختاریافته و پرسشنامه رضایت زناشویی (Olson و همکاران، 2003) و با نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. آزمودنیهای دو گروه، 12 جلسه هفتگی (دو جلسه، 90 دقیقه ای) برنامه درمانی دریافت کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از شاخص های آمار توصیفی، آزمون مجذور کای، تحلیل دیداری نمودار با شاخص تغییر پایا و درصد بهبودی استفاده شد.
یافته های پژوهش نشان داد هر دو روش درمان تلفیقی و طرحواره درمانی تغییرات معنی داری از نظر آماری و بالینی در آماجهای درمانی ایجاد کرده (05/0>p)، و تاثیرات درمانی در دوره پیگیری نیز ادامه داشته است (96/1 ≤RCI)، اما درصد بهبودی در آزمودنیهای گروه درمان تلفیقی (018/0=p و 70/38=PND) نسبت به آزمودنی های گروه طرحواره درمانی (24/0=p و 45/27=PND) بیشتر بوده است.
درمان تلفیقی بر افزایش رضایت زناشویی زوجین متعارض و ناهمساز موثر بوده و از آن می توان در مراکز درمانی جهت ارتقای کارکرد خانوادگی و زناشویی استفاده کرد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.