همه گیرشناسی اختلال بی نظمی خلق اخلالگر در نوجوانان و مقایسه قضاوت اخلاقی افراد مبتلا و غیر مبتلا

اختلال بی نظمی خلقی اخلالگر یک تشخیص نسبتا جدید است که برای اولین بار در DSM-5 معرفی شد. بارزترین ویژگی این اختلال شامل اختلالات رفتاری و خلقی است. پژوهش های کمی در مورد اختلال بی نظمی خلق اخلالگر صورت گرفته است. هدف از پژوهش حاضر همه گیرشناسی اختلال بی نظمی خلق اخلالگر در نوجوانان و مقایسه قضاوت اخلاقی افراد مبتلا و غیر مبتلا می باشد.

روش تحقیق، توصیفی و از نوع پیمایشی و پس رویدادی بود. جامعه آماری مشتمل بر 165 هزار و 555 دانش آموز بود که بر اساس فرمول مورگان 384 دانش آموز با استفاده از نمونه گیری تصادفی خوشه ای جهت بررسی همه گیرشناسی اختلال بی نظمی خلق اخلالگر به عنوان نمونه انتخاب شد. همچنین برای بررسی تفاوت قضاوت اخلاقی در دانش آموزان دارای اختلال بی نظمی خلق اخلالگر و عادی، 45 دانش آموز با استفاده از نمونه گیری هدفمند انتخاب شد. برای گردآوری اطلاعات از شاخص واکنش پذیری عاطفی Stringaris و همکاران (2012 م.)، پرسشنامه قضاوت اخلاقی Rest و همکاران (1973 م.) و مصاحبه تشخیصی بر اساس DSM-5 استفاده شد. برای تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و آزمون تی مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS 18 بهره گرفته شد.

ملاحظات اخلاقی:

 در نگارش این مقاله جنبه های اخلاقی شامل حفظ اصالت متون، صداقت و امانتداری و رضایت و اطلاع رسانی رعایت شده است.

نتایج توصیفی پژوهش نشان داد شیوع نشانگان اختلال بی نظمی خلق اخلالگر 3/1 درصد بود. قضاوت اخلاقی دانش آموزان دارای اختلال بی نظمی خلق اخلالگر نسبت به کودکان فاقد اختلال به طور معناداری متفاوت بود (05/0P<، 06/2-T=).

میزان شیوع اختلال بی نظمی خلق اخلالگر در استان آذربایجان شرقی در مقایسه با سایر پژوهشهای انجام گرفته در خارج از کشور در دامنه متوسط قرار دارد. با این وجود، لزوم سیاستگذاری های سلامت روان در مقطع نوجوانی برای کاهش بار آسیب در آینده و ارایه راهکارهای برون رفت از این مساله به قوت خود باقی است.