الگوی ساختاری خودشیفتگی بزرگ منشانه و خودشیفتگی آسیب پذیر بر اساس آگاهی از تن شئ انگاری و سرمایه های روان شناختی با میانجیگری عزت نفس در زنان و مردان

 هدف از پژوهش حاضر طراحی الگوی ساختاری خودشیفتگی بزرگ منشانه و خودشیفتگی آسیب پذیر بر اساس آگاهی از تن شی انگاری و سرمایه های روان شناختی با میانجیگری عزت نفس در زنان و مردان بود.

 پژوهش حاضر به روش توصیفی همبستگی از نوع معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری این پژوهش شامل همه زنان و مردان بالای 18 سال شهر اهواز بود و به روش نمونه گیری در دسترس از طریق شبکه های اجتماعی 309 تن از آنان انتخاب شدند و مورد آزمون قرار گرفتند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه جمعیت شناختی، سیاهه خودشیفتگی مرضی (PNI)، مقیاس آگاهی از تن شی انگاری (OBC)، مقیاس سرمایه های روان شناختی لوتانز (LPCS) و مقیاس عزت نفس روزنبرگ (RSES) بود. تحلیل داده ها با استفاده از SPSS 24 و AMOS 24 صورت گرفت.

ملاحظات اخلاقی: 

در پژوهش حاضر اصول اخلاقی، از جمله رازداری و محرمانه ماندن اطلاعات، رعایت شده و هیچ گونه آسیب احتمالی برای آزمودنی ها نداشته است.

 یافته ها نشان داد آگاهی از تن شی انگاری با خودشیفتگی بزرگ منشانه و خودشیفتگی آسیب پذیر در زنان معنادار، اما در مردان معنادار نشد و آگاهی از تن شی انگاری و سرمایه های روان شناختی با عزت نفس در زنان و مردان معنادار شد. سرمایه های روان شناختی با خودشیفتگی بزرگ منشانه و خودشیفتگی آسیب پذیر در مردان معنادار، اما در زنان تنها مسیر سرمایه های روان شناختی با خودشیفتگی آسیب پذیر معنادار شد (P<0/01). در بین مسیرهای غیر مستقیم عزت نفس به طور معنا داری می تواند همبستگی آگاهی از تن شی انگاری و سرمایه های روان شناختی با خودشیفتگی بزرگ منشانه و خودشیفتگی آسیب پذیر در مردان را میانجی کند، اما در زنان تنها مسیر غیر مستقیم عزت نفس به خودشیفتگی آسیب پذیر معنادار شد.

 جنسیت اثر علی عزت نفس بر خودشیفتگی آسیب پذیر را به طور معنی داری تعدیل کرد، بدین صورت که عزت نفس در مردان اثر علی نیرومندتری بر خودشیفتگی آسیب پذیر دارد. این نتایج می تواند برای متخصصان بالینی و روان پزشکان در درمان اختلال شخصیت خودشیفته و اختلالات مرتبط به تصویر بدن تلویحات کاربردی داشته باشد. با امعان نظر به اینکه تن شی انگاری می تواند منجر به خودشیفتگی و کاهش عزت نفس در افراد شود لذا پیشنهاد می شود که روان شناسان و متخصصان در حوزه سلامت به نقش و روابط موجود بین این متغیرها توجه داشته باشند.