تاثیر یادگیری از طریق ایستگاه چرخشی بر مهارت حل مسئله و یاد سپاری درس ریاضی و مقایسه آن با روش سنتی در دانش آموزان با اختلال طیف اتیسم

هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر یادگیری از طریق ایستگاه چرخشی بر مهارت حل مسیله و یادسپاریدرس ریاضی و مقایسه آن با روش سنتی در دانش آموزان پایه هفتم با اختلال طیف اتیسم بود.

پژوهش با شبه آزمایشی انجام شد که در آن از طرح پیش آزمون _ پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعهآماری شامل تمامی دانش آموزان پایه هفتم با اختلال طیف اتیسم در دو منطقه شهر تهران در سال تحصیلی 99 - 1398 و به تعداد 30 نفر بود. از روش نمونه گیری در دسترس، دانش آموزان پایه هفتم انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه؛آزمایشی و گواه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش، آزمون سنجش میزان یادگیری درس ریاضی بود کهروایی آن با استفاده از روش دلفی تامین شد و پایایی آن با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ برابر 0.83 به دست آمد وسپس داده های حاصل از اجرای آن با نرم افزار spss21 مورد تحلیل قرار گرفت.

یافته های پژوهش نشان داد یادگیری از طریق ایستگاه چرخشی بر مهارت حل مسیله t=2.69, P<0.05 (ویادسپاری) t=5.80, P<0.001  دانش آموزان در درس ریاضی تاثیر دارد و موجب بهبود آن می شود. همچنین؛ یافته هایپژوهش دلالت بر این داشت که تفاوت معنا داری میان استفاده از روش ایستگاه چرخشی با روش سنتی تدریس دریادگیری مهارت حل مسیله وجود ندارد (t=0.82, P>0.05) اما این تفاوت درخصوص مولفه یادسپاری معنادار بود. (t=3.26, P<0.05)

براین اساس می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش های نوین همچون روش ایستگاه چرخشی برایدانش آموزانی با اختلال طیف اتیسم که در یادگیری با مشکلاتی مواجه هستند، می تواند باعث بهبود عملکرد درسی ویادگیری بیشتر آنان شود.