تشخیص احتمال وقوع سکته با استفاده از سنجش پلاسمای خون و بررسی نوار قلب با به کارگیری منطق فازی

اختلال در سیستم عصبی خودمختار (ANS)، دوره بالینی در بیماران مبتلا به سکته مغزی حاد را پیچیده می کند. این پژوهش، مدلی را ارایه می دهد که با استفاده از آن، هرگونه نقصان در سیستم عصبی خودمختار شناسایی شده و میزان ارتباط آن با وقوع سکته مغزی نشان داده می شود. داده های خام استفاده شده در پژوهش حاضر با استفاده از مطالعات انجام شده بر روی عملکرد سیستم عصبی خودمختار در بیماران مبتلا به سکته مغزی (ساقه مغز) تامین می گردد. تمرکز این پژوهش بر بررسی پژوهش-هایی است که عملکرد سیستم عصبی خودمختار را در دوره اولیه پس از سکته مغزی ارایه می دهند. این مطالعه به تعیین تاثیر محل سکته مغزی در عملکرد سیستم عصبی خودمختار می پردازد و با بررسی پارامترهای حیاتی بدن سعی در ارتباط آن ها با عملکرد سیستم عصبی خودمختار دارد. در گام نهایی با استفاده از سایر پژوهش ها، داده های حیاتی مرتبط با عملکرد دستگاه عصبی خودمختار شناسایی می شود. سپس با استفاده از این داده ها و استفاده از یک سیستم فازی بر پایه منطق تاکاگی سوگنو، میزان عملکرد صحیح دستگاه عصبی خودمختار با پارامترهایی در نوار قلب، مغز و سنجش پلاسمای خون تخمین زده می شود. این تخمین به شناسایی وضعیت بیمار و نزدیکی و دوری وی به سکته مغزی کمک می کند.