مقایسه اثرات سطوح مختلف سلنیوم آلی و معدنی بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ریخت شناسی روده و اسیدیته ی روده کور مرغ های تخم گذار

این مطالعه به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف سلنیوم آلی و غیرآلی در جیره بر عملکرد، جمعیت میکروبی، ریخت شناسی روده و اسیدیته روده کور مرغ های تخم گذار انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 300 قطعه مرغ تخم گذار سویه های-لاین از سن 23 تا 35 هفتگی با پنج تیمار، شش تکرار و 10 قطعه مرغ در هر تکرار انجام گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل: 1- جیره پایه (فاقد سلنیوم)، 2- جیره پایه+  mg/kg5/0 سلنیت- سدیم، 3- جیره پایه + mg/kg 1 سلنیت- سدیم، 4- جیره پایه + mg/kg 5/0 سلنیوم- متیونین، 5- جیره پایه + mg/kg 1 سلنیوم- متیونین بودند. درصد تولید، توده وزنی و وزن تخم مرغ و در ریخت شناسی روده از جمله طول پرز، عرض پرز، عمق کریپت، تعداد سلول های گابلت، نسبت طول پرز به عمق کریپت و مساحت پرز تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفت. مصرف یک میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم- متیونین سبب کاهش معنی دار جمعیت سالمونلا و افزایش معنی دار جمعیت لاکتوباسیلوس روده کور در مقایسه با سایر تیمارهای آزمایشی شد، با این حال بین تیمارهای آلی و معدنی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. مصرف 5/0 و یک میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم- متیونین سبب کاهش معنی دار جمعیت باکتری های هوازی نسبت به شاهد شد. اسیدیته محتویات روده کور در تیمار حاوی یک میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم- متیونین نسبت به شاهد و تیمارهای دریافت کننده سلنیت سدیم به طور معنی داری افزایش یافت. از نتایج حاصل می توان نتیجه گرفت؛ مصرف یک میلی گرم در کیلوگرم سلنیوم- متیونین با کاهش جمعیت سالمونلا و افزایش جمعیت لاکتوباسیلوس اثرات مثبتی بر ریخت شناسی روده داشته و سبب افزایش اسیدیته محتویات روده کور می شود.