استعاره مفهومی حوزه ی خشم در داستانهای سنگ صبور، خشم و هیاهو و میرامار

این مقاله، پژوهشی توصیفی تحلیلی بر اساس نظریه ی استعاره ی مفهومی است که به بررسی استعاره های مفهومی حوزه خشم در سه اثر داستانی سنگ صبور (فارسی)، خشم و هیاهو (انگلیسی) و میرامار (عربی) می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهند  یکی از پربسامدترین حوزه های مبدا مشترک  که هر سه نویسنده از آن برای بیان مفهوم انتزاعی خشم استفاده کرده اند استعاره خاص «خشم، شیی و وسیله است» می باشد البته فقط با بودن یک حوزه ی مبدا مشترک نمی توان بطور قوی بر جهانی بودن استعاره های مفهومی تاکید کرد و تفاوت های موجود نشان دهنده فرهنگ ویژه بودن این استعاره های خاص است.  اما در رابطه با استعاره های سطح عام در این داستان ها مشخص شد که هر سه نویسنده صادق چوبک و ویلیام فاکنر و نجیب محفوظ، بیشترین بهره را در حوزه خشم از استعاره عام «احساسات، شیی هستند» برده اند و می توان گفت که در سطح استعاره های عام جهانی بودن استعاره ها قابل تایید است.