عبدالله میرزا دارا و سبک بازگشت

عبدالله میرزا دارا، یکی از شاهزادگان قاجار و از جمله شعرای قرن سیزدهم هجری است. وی از فرزندان خوش ذوق فتحعلی شاه بود که در عصر خویش به عنوان شاعر شناخته می شد. دارا، شاعر دوره ی بازگشت است. زبان قصاید او به شعرای قرن چهار و پنج و غزلیاتش به زبان سعدی و حافظ شباهت دارد. مضامین قصایدش مدحی و غزل هایش عاشقانه است. نعت ها و مرثیه های مذهبی دارا، وی را از شاعران هم عصر خویش ممتاز می کند. برخی از مرثیه های وی به زبان ترکی است. این مقاله ضمن بیان احوال دارا و معرفی آثارش، ویژگی های سبکی شعر وی را نیز بررسی می نماید تا جایگاه شعر او در میان شاعران دوره ی بازگشت نمایان شود. در نهایت می توان گفت که او اگرچه از شاعران سرآمد این مکتب به حساب نمی آید، اما نباید از نظر دور داشت که دیوان وی خالی از اشعار زیبا و تاثیرگذار نیست. لازم است ذکر شود که دیوان عبدالله میرزا دارا تاکنون تصحیح نشده بود و این مقاله برگرفته از اولین تصحیح دیوان وی که توسط نگارنده صورت گرفته است.