نقش جراحی در درمان سرطان ریه (مقاله مروری)

علیرغم پیشرفت هایی که در جنبه های مختلف درمان سرطان ریه حاصل شده است، هنوز جراحی موثرترین روش درمان این سرطان است مشروط بر آنکه که تومور به طور کامل قابل برداشت باشد و بیمار تحمل عمل جراحی را داشته باشد. رادیوتراپی چه همراه با شیمی درمانی باشد و چه بدون آن اگر چه گاهی در تسکین علایم و حتی ایجاد درمان قطعی موفق است ولی نقش آن از جراحی خیلی کمتر است. شیمی درمانی به تنهایی، فقط برای تسکین موارد پیشرفته بیماری کاربرد دارد. متاسفانه درصد کمی از بیماران مبتلا به سرطان ریه در موقع تشخیص واجد شرایط مناسب و لازم برای عمل جراحی هستند.
هدف جراحی درمان قطعی بیماران است ولی گاهی نیز به منظور تسکین علایمی چون هموپتیزی ماسیو، عفونت، آبسه و افیوژن های مزاحم جنبی به کار گرفته می شود، اگر چه معمولا تسکین این علایم با راه های ساده تر غیرجراحی نظیر لیزر برونکوسکوپی، آنتی بیوتیک تراپی و رادیوتراپی موضعی موفق است. بیشتر عمل های جراحی که برای درمان سرطان ریه صورت می گیرد عبارتند از: لبکتومی و یا پنومونکتومی. نمونه گیری از عقده های لنفاوی مدیاستن و یا تشریح کامل این عقده های لنفاوی نیز جز الزامی درمان جراحی است. عمل های جراحی پیچیده تر نظیر اسلیولبکتومی، اسلیوپنومونکتومی و رزکسیون و بازسازی جدار قفسه سینه نیز رایج است. رزکسیون های غیر آناتومیک نظیر وج ریسکشن به علت میزان بالای عود موضعی بطور معمول استفاده نمی شود به همین دلیل رزکسیون سرطان ریه با استفاده از جراحی توراکوسکوپی (VATS) نیز رایج نیست. جراحی به تنهایی برای بیشتر بیماران در مرحله I و II کفایت می کند، اگر چه بعضی مطالعات اثر بخشی شیمی درمانی را دراین مراحل نشان داده اند. در مرحله IIIA اکثر متخصصین ترجیح می دهند که همراه با جراحی از روش های آدجوانت و نئوآدجوانت استفاده کنند. در مرحله IIIB و بالاتر اگر چه گاهی جراحی با موفقیت همراه با درمان های نئوآدجوانت و آدجوانت بکار می رود ولی نتایج درمانی ضعیف بوده و در موارد کمی رضایت بخش است.