عناصر و شاخص های پیشنهادی طراحی منظر بزرگراه های شهری با رویکرد ارتقاء تاب آوری منظر

منظر بزرگراه های شهری از مهم ترین مولفه های سیما و منظر شهر هستند که ارتقاء پایداری و تاب آورسازی آن ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بررسی عناصر و شاخص های طراحی منظر بزرگراه های شهری با رویکرد ارتقاء تاب آوری منظر، ابزار مفیدی جهت ارتقاء کیفیت زندگی شهری و پشتیبانی جهت پایدارسازی منظر شهری از لحاظ رویارویی در برابر تغییرات زیست محیطی حال و آینده ی آن به حساب می آید. این در حالی است که با وجود پیشرفت های مهمی که در زمینه ی شناسایی شاخص های طراحی منظر بزرگراه ها، صورت گرفته، بررسی عناصر و شاخص های طراحی از نقطه نظر تاب آوری منظر، مغفول مانده است. از این روی هم چنان نیاز به ارایه عناصر و شاخص هایی جهت طراحی منظر بزرگراهی در جهت ارتقاء تاب آورسازی منظر آن وجود دارد. لذا هدف از انجام این تحقیق در ابتدا بررسی اصول و ضوابط طراحی منظر بزرگراه و سپس تبیین عوامل موثر بر تاب آوری آن ها خواهد بود. در همین راستا به منظور تدوین چارچوب نظری تحقیق، با استناد به منابع کتابخانه ای، مقالات و منابع اینترنتی، به گردآوری، تحلیل پایه ای متون و بازخوانی مطالعات و نظریات دانشمندان در این ارتباط، پرداخته شده است. سپس عناصر و شاخص های مرتبط با طراحی منظر بزرگراه های شهری با تمرکز بر بعد تاب آوری منظر، حوزه های علمی و تحقیقات مرتبط با موضوع، در دو سطح طبیعی و انسانی مورد بررسی و تحلیل محتوایی قرار خواهد گرفت. بر اساس یافته های تحقیق، طراحی منظر بزرگراه های شهری با رویکرد ارتقاء تاب آوری منظر با تمرکز بر ایجاد تنوع (زیستی) و پیچیدگی، اتصال و پیوستگی شبکه های اکولوژیک شهری، افزونگی، مدولاریته، چندعملکردی کردن، انطباق پذیری، کیفیت بصری و زیبایی شناسی قابل دستیابی است و این عناصر با ارایه ی تعریف های مربوطه و مولفه های طراحی پیشنهاد می گردد.