بررسی تغییرات مورفولوژیکی و بیان ژن های بلوغ سیتوپلاسمی تخمک نارس بعد از 24 ساعت کشت آزمایشگاهی در زنان نابارور: یک مطالعه کنترل تصادفی

در طی درمان زنان نابارورکاندید لقاح آزمایشگاهی (IVF)، حدود 15 درصد از تخمک های به دست آمده، نابالغ باقی می مانند. بنابراین، یافتن یک رویکرد آزمایشگاهی کارآمد برای قابل استفاده کردن این نوع تخمک های نابالغ در بالین، به خصوص در زنانی که تعداد تخمک محدودی دارند، اهمیت دارد. یکی از این رویکردها، کشت تخمک نابالغ در شرایط آزمایشگاهی می باشد به گونه ای که بیان ژن های دخیل در بلوغ سیتوپلاسمی تخمک نارس، افزایش یابد.

از چهل و هشت زن نابارور کاندید لقاح آزمایشگاهی (IVF)، نود و پنج تخمک نارس اهدایی به دست آمد و تخمک ها به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند: گروه کنترل بدون کشت و گروه مداخله به صورت کشت 24 ساعته در شرایط آزمایشگاهی. بعد از تکمیل نمونه گیری، تخمک های هر دو گروه به طور جداگانه فشرده و با روش کمی واکنش زنجیره ای پلیمراز (q-PCR) از نظر سطح بیان ژن های آدنوزین تری فسفات میتوکندری 6 (Mt-ATPase 6) و پروتیین مورفوژنتیک استخوان (BMP15) مقایسه شدند.

سطح بیان ژن های MT-ATPase 6 و BMP15 در گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به ترتیب 12/3± 867/7 و 78/0± 327/6 برابر افزایش معنی داری داشت (001/0>P). همچنین براساس تغییرات مورفولوژیکی، 54 درصد تخمک های نارس گروه مداخله، تقسیم میوزیس را از سرگیری کرده بودند.

افزایش بیان دو ژن دخیل در بلوغ سیتوپلاسمی MT-ATP6 و BMP15 پس از کشت 24 ساعته در شرایط آزمایشگاهی، می تواند سبب از سرگیری تقسیم میوز در تخمک های نارس شود و این روش در زنانی که تخمک محدود دارند، می تواند مفید باشد.