مضامین و نحوه بیان اندیشه دینی در اشعار کودک و نوجوان پس از انقلاب اسلامی

 اشعار کودک و نوجوان دارای مضامین گسترده ای است که از آن میان، مضامین دینی به علت حساسیت تربیت دینی در دوران کودکی، توسط شاعران کودک و نوجوان -خصوصا پس از انقلاب- بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله، به بررسی مضامین و نحوه بیان اندیشه های دینی در اشعار پنج شاعر شاخص کودک و نوجوان پس از انقلاب اسلامی (جعفر ابراهیمی، مصطفی رحماندوست، افسانه شعبان نژاد، اسدالله شعبانی و شکوه قاسم نیا) پرداخته میشود.

 این مقاله بر اساس مطالعات کتابخانه ای و به شیوه توصیفی-تحلیلی انجام شده است.

 شعر دینی کودک و نوجوان پس از پیروزی انقلاب اسلامی، رشد کمی و کیفی چشمگیری پیدا کرد و شاعران به موضوعات جدید دینی مانند قرآن، نماز، روزه، مدح و مرثیه ایمه اطهار پرداختند.

 شاعران کودک این دوره در انتقال مفاهیم دینی از روش های غیرمستقیمی مانند دعا از زبان حیوانات، خاطره گویی، شیوه پرسش و پاسخ، گفتگو، چیستان، داستانهای دینی و داستان از زبان حیوانات استفاده کرده اند. از منظر بسامد، مفهوم خدا از مضامین پرکاربرد اشعار کودک و نوجوان ایران است و شاعران سعی میکنند با استفاده از شگردهایی خاص مانند بیان آفریده ها (خصوصا طبیعت) و نعمتها و صفات الهی، پاسخی برای سوالات بی پایان کودکان در زمینه خداشناسی بیابند. شاعران کودک علاوه بر این مضمون، مضامین دینی بسیاری مانند حمد و ستایش خداوند، و اعمال عبادی را با طبیعت و عناصر آن پیوند میدهند تا از طریق آموزش غیرمستقیم و استفاده از عنصر طبیعت، که کودکان شناخت کافی از آن دارند، میزان تاثیرپذیری کودکان از این مفاهیم را بیشتر کنند.