واکاوی تنشهای موجود در فضای تاثیرگذار بر اشعار منوچهر آتشی بر اساس نظریه اضطراب بنیادین (اساسی) کارن هورنای

 منوچهر آتشی را میتوان از شاعران بنام عرصه ادبیات معاصر به شمار آورد که تا کنون جنبه ها و زوایای گوناگونی از شعر او مورد تحقیق و بررسی قرار نگرفته است. بررسی و تحلیل اشعار آتشی از جنبه نقد روانشناسانه بر مبنای نظریات روانشناسی معاصر، از جمله نظریه کارن هورنای که ارتباط تنگاتنگ اثر ادبی با روحیات شاعر و محیط اجتماعی را میتواند بخوبی آشکار کند، هدف اصلی پژوهش پیش رو است. بررسی این موضوع، دریچه ای نو برای شناخت و شناساندن سروده های این شاعر برجسته بر علاقه مندان و منتقدان خواهد گشود.

 روش پژوهش پیش رو توصیفی تحلیلی بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و شیوه سندکاوی است که در آن نمونه های مورد بررسی از مجموعه اشعار منوچهر آتشی به شیوه تصادفی انتخاب شده است.

 محیط اجتماعی و جهان پیرامون و روابط انسان با اطرافیان میتواند در ایجاد احساس ترس، اضطراب و ناکامی موثر باشد؛ احساساتی که در نظریه روانشناسی هورنای با عنوان اضطراب بنیادین مورد توجه قرار گرفته است. یافته های پژوهش پیش رو نشان میدهد جهان معاصر، مظاهر پیشرفتهای صنعتی، مرگ عزیزان و ناکامی در عشق همگی از جمله عوامل موثر در ایجاد حس اضطراب در سروده های منوچهر آتشی است.

ترس، اضطراب و سازوکارهای دفاعی در مقابل آن، بصورت انزوا، عزلت، گوشه گیری، پناه بردن به دنیای آرمانی و خلق خودانگاره آرمانی، تحیر فلسفی و اعتراض طبق نظریه روانشناسی کارن هورنای در اشعار و سروده های منوچهر آتشی قابل مشاهده است.