نقش راهبردهای نه گانه تنظیم هیجان شناختی در پیش بینی موفقیت ورزشی تیروکمان کاران

ورزشکاران برای کسب موفقیت ناگزیرند با رقبای خود رقابت کنند و در نتیجه در بسیاری موقعیت ها با چالش روبرو هستند و دچار هیجان می شوند. تنظیم هیجان شامل راهبردهایی است که یک فرد برای دست کاری وقوع، تجربه، مدت، شدت و ابراز هیجان به کار می برد. هدف پژوهش حاضر از میان راهبردهای 9 گانه تنظیم شناختی هیجان، کدام یک از راهبردهای سازگارانه (انطباقی) و ناسازگارانه (غیرانطباقی) از قدرت پیش بینی کنندگی بیشتری برای موفقیت ورزشی برخوردارند، است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل 20 نفر از تیروکمان کاران نیمه ماهر در دو دسته ریکرو و کامپوند بود که باتوجه به محدود بودن جامعه آماری، روش نمونه گیری به صورت تمام شمار است. تحقیق حاضر از نظر نوع همبستگی و یک پژوهش توصیفی است. بدین منظور از پرسشنامه های استاندارد موفقیت ورزشی موسوی و واعظ موسوی (1394) و پرسشنامه تنظیم هیجان شناختی گارنفسکی و کرایج (CERQ) (2006) که روایی و پایایی آنها بررسی شده بود، جهت گردآوری اطلاعات، و از آمار توصیفی و استنباطی همبستگی پیرسون با نرم افزار spss 26 جهت تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج نشان داد که بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان سازگارانه با موفقیت ورزشی، رابطه ی مستقیم وجود دارد. از سویی دیگر، بین راهبردهای تنظیم شناختی هیجان ناسازگارانه با موفقیت ورزشی رابطه ی معکوس وجود دارد همچنین بین راهبردهای شناختی که تیروکمان کاران برای تنظیم هیجاناتشان از آنها بهره می گیرند و میزان موفقیت ورزشی آنها رابطه ی معناداری وجود دارد که تاثیر آموزش مهارت های فراشناختی بر موفقیت ورزشی تیراندازی باکمان صحه می گذارد و آن را روشی موثر برای فراگیری مهارت های حرکتی، به خصوص مهارت تیراندازی باکمان می داند.