رابطه سلامت روانی با سلامت جسمانی سالمندان مقیم سرای سالمندان: نقش میانجی احساس گناه و احساس تنهایی

امروزه توجه به سالمندان و وضعیت آنها از مسایل مهم و قابل توجه می باشد. در بین عوامل مهمی که در این زمینه تاثیرگذار هستند، توجه به سلامت جسمانی و عوامل مرتبط با آن از درجه اهمیت بسیار بالایی برخوردار می باشد. بنابراین این پژوهش با هدف بررسی رابطه سلامت روانی با سلامت جسمانی سالمندان مقیم سرای سالمندان با میانجی گری احساس گناه و احساس تنهایی انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل افراد واجد شرایط ساکن در خانه های سالمندان دامغان و اصفهان در سال 1401 به تعداد 3687 نفر بود که 121 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه نهایی انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده های پژوهش از چهار پرسش نامه استفاده شد که شامل مقیاس احساس تنهایی راسل و همکاران، احساس گناه گوکلر و جونز، سلامت روانی نجاریان و داوودی و سلامت جسمانی لعلی و همکاران بودند. داده های حاصل از پژوهش حاضر با استفاده از مدلیابی معادلات ساختاری و با نرم افزار Smart PLS-3 مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل شده نشان داد که سلامت روانی با سلامت جسمانی رابطه مثبت دارد و دو متغیر احساس تنهایی و احساس گناه در این بین نقش میانجی معکوس و معنادار ایفا می کنند. با توجه نتایج به دست آمده پیشنهاد می شود که به سلامت روانی، احساس تنهایی و احساس گناه در بین سالمندان توجه ویژه ای شود. نتایج حاصل از این پژوهش می تواند برای مدیران خانه سالمندان و مشاوران و روان شناسان جهت ایجاد شرایط بهتر و نگهداری هرچه بهتر از افراد مفید باشد.