اثربخشی مربیگری راه حل محور بر خردمندی و تاب آوری زنان سالمند و میانسال

پایان هر دوره از زندگی و شروع دوره جدیدی از آن مشکلات روان شناختی متعددی را ایجاد می کند. یکپارچگی در مقابل ناامیدی یکی از بحران های اساسی سالمندان و افراد در آستانه سالمندی است که با افزایش خردمندی و تاب آوری قابل حل می شود. بنابراین انجام این مداخله با هدف بهبود خردمندی و تاب آوری ضروری به نظر می رسد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مربیگری راه حل محور بر خردمندی و تاب آوری زنان سالمند و میانسال انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مراجعان زن سالمند و میانسال مراکز بهزیستی و مراکز مشاوره استان اصفهان در پاییز 1401 بود. نمونه شامل 32 زن سالمند با میانگین سنی 8/61 سال در گروه آزمایش و 1/62 در گروه کنترل بود که با روش نمونه گیری در دسترس بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب، و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه خردمندی آردلت، و پرسش نامه تاب آوری کانور و دیویدسون بود. شرکت کنندگان در گروه آزمایش 8 جلسه 60 دقیقه ای مداخله مربیگری راه حل محور دریافت کردند و گروه کنترل در این زمان هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS نسخه 22 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که مداخله مربیگری راه حل محور باعث افزایش خردمندی و تاب آوری می شود (05/0<p). بر اساس نتایج توصیه می شود مشاوران و روان شناسان از مداخله مربیگری راه حل محور در جهت افزایش تاب آوری و خردمندی زنان سالمند و میانسال در کنار سایر روش ها بهره بگیرند.