زیست پذیری شهری در منطقه 22 کلانشهر تهران

زیست پذیری به عنوان هدف ساخت وساز و توسعه شهری توجه گسترده ای را در حوزه برنامه ریزی شهری و جغرافیای شهری به خود جلب کرده است. هدف این مطالعه، بررسی کیفیت زیست پذیری در منطقه 22 کلانشهر تهران بود.

در این مطالعه توصیفی که در سال 1401 انجام شد، از رتبه بندی 4 ناحیه در منطقه 22 شهر تهران در منتهی الیه غربی این شهر برای ارزیابی زیست پذیری شهری استفاده شد. با استفاده از نمونه گیری تصادفی، 600 شهروند (150 نفر از هر ناحیه) و 70 کارشناس وارد مطالعه شدند. 18 شاخص در 4 بعد اقتصادی، زیست محیطی، اجتماعی فرهنگی، زیرساخت و خدمات شهری برای مطالعه انتخاب شد. نظرات شهروندان و کارشناسان در مورد کیفیت زیست پذیری شهری از طریق مطالعه میدانی جمع آوری شد. داده های پراکنش مراکز و امکانات خدماتی درمانی، مراکز کلانتری، مراکز آموزشی و مراکز اطفاء حریق با مراجعه به دفتر آمار و برنامه ریزی شهر تهران تهیه شد. برای بررسی داده ها از نرم افزار ArcGIS 10.8.2، روش آنتروپی شانون و روش AHP در نرم افزار Expert Choice 11 استفاده شد.

بیشترین میزان زیست پذیری در ناحیه 2 کلانشهر تهران و پس از آن در ناحیه یک مشاهده شد. کمترین رتبه میزان زیست پذیری نیز به ترتیب در نواحی 3 و یک مشاهده شد. ابعاد اجتماعی-فرهنگی و اقتصادی کمترین سطح مطلوبیت را در منطقه 22 شهر تهران داشتند. ابعاد زیست محیطی و زیرساخت نسبت به سایر ابعاد مورد بررسی در منطقه 22 کلانشهر تهران در سطح مطلوبی قرار داشتند.

میزان زیست پذیری شهری در منطقه 22 کلانشهر تهران 57.42% است که نزدیک به سطح متوسط ارزیابی می شود.