اثرات لیتیوم کلرید در پیشگیری از تخریب میلین القاء شده با کاپریزون در جسم پینه ای مغز موش

اختلال در فرایند میلین سازی و تخریب بافت میلین، منجر به اختلال در عملکرد سیستم عصبی مرکزی می شود. نقش محافظت کنندگی نورونی لیتیوم کلرید در درمان بیماری های عصبی به اثبات رسیده است. در مطالعه ی حاضر، اثرات لیتیوم کلرید در پیشگیری از تخریب بافت میلین القاء شده با کاپریزون در جسم پینه ای مغز موش مورد بررسی قرار گرفت.

در مطالعه ی حاضر، 40 عدد موش سوری ماده ی نژاد  C57BL/6 با وزن 25-20 گرم به صورت تصادفی به چهار گروه شامل گروه های شاهد، شم، کاپریزون و لیتیوم کلراید/کاپریزون  تقسیم شدند. ترکیب لیتیوم کلراید روزانه با دوز  mg/kg50 بصورت داخل صفاقی استفاده شد. در پایان مطالعه، به منظور بررسی میانگین تراکم میلین و بیان ژن میلین، از رنگ آمیزی تلوییدین بلو، ایمونوهیستوشیمی و Real Time-PCR استفاده شد.

نتایج رنگ آمیزی های ایمونوهیستوشیمی و تلوییدین بلو نشان داد که تراکم میلین و درصد سلول های بیان کننده ی مارکر (Myelin basic protein) MBP در گروه دریافت کننده ی لیتیوم، نسبت به گروه کاپریزون به شکل معنی داری افزایش پیدا کرده است. علاوه بر این، نتایج Real Time-PCR نشان داد که استفاده از لیتیوم می تواند بیان ژن میلین را افزایش دهند.

نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که فاکتورهای محافظت کننده ی عصبی، نظیر کلرید لیتیوم توانایی پیشگیری از تخریب بافت میلین را دارند و لذا استفاده از این ترکیب می تواند راهکار مناسبی برای پیشگیری از ابتلا و کاهش پیشرفت بیماری های تخریب کننده ی بافت عصبی باشد.