مطالعه مردم نگارانه نقش اقامتگاه بوم گردی در پویایی های خانواده

اقامتگاه بوم گردی به عنوان یکی از مهمترین بسترهای عملیاتی شدن گردشگری قومی است که در سال های اخیر گسترش یافته است. گسترش گردشگری خلاق که جامعه محور و تجربه گرا است، منجر به افزایش اهمیت اقامتگاه های بوم گردی در صنعت گردشگری شده است. به نظر می رسد افزایش بی رویه مجوزهای اقامتگاهی که غالبا بدون پشتوانه مطالعات اجتماعی-فرهنگی بوده و با نگاهی سودمحورانه صرفا بر ابعاد اقتصادی تاکید داشته است، نیازمند بازاندیشی انتقادی است. با توجه به اینکه ارتباط مستقیم و سترگی میان این صنعت و زندگی خانوادگی وجود دارد، ارزیابی نقاط قوت و ضعف این رشد کمی ضروری به نظر می رسد. این پژوهش مردم نگارانه با نگاهی به جنسیت، به دنبال پاسخگویی به این دو پرسش است: 1- فرهنگ بوم گردی چیست؟ 2- از سوی دیگر اقامتگاه بوم گردی چه تاثیراتی بر نهاد خانواده می گذارد؟ میدان مورد پژوهش، استان گیلان است که یکی از مهمترین مقاصد گردشگری با گنجینه ای غنی از میراث ملموس و ناملموس است. برای گردآوری داده ها علاوه بر بررسی های کتابخانه ای و اسنادی از فنون مرسوم مردم نگاری همچون مشاهده همراه با مشارکت و مصاحبه تعاملی و عمیق با مدیران 74 اقامتگاه بوم گردی استان گیلان استفاده شده است. همچنین به منظور تدقیق یافته ها 11 مصاحبه متخصص با مسیولان نهادهای ذیربط انجام شده است.