پاسخ شاخص های اکسیداتیو بافت کبد موش های صحرایی آلوده شده با بیس فنول A به هشت هفته تمرین هوازی با و بدون مصرف مکمل روی (نانوذره و ذره نمکی اکسید روی)

هدف :

از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت تمرین هوازی با شدت متوسط با و بدون مصرف مکمل نانوذره و ذره نمکی اکسید روی بر شاخصهای اکسیداتیو بافت کبد موش های آلوده شده با BPA بود.

60 سر موش در 12 گروه 5 تایی: 1) کنترل، 2) BPA، 3) تمرین هوازی، 4) تمرین هوازی+BPA، 5) نانوذره، 6) نانوذره+BPA، 7) ذره نمکی اکسید روی، 8) ذره نمکی اکسید روی+BPA، 9) تمرین+ نانوذره، 10) تمرین+ نانوذره+BPA، 11) تمرین+ذره نمکی اکسید روی و 12) تمرین+ذره نمکی اکسید روی+BPA قرار گرفتند. تمرین هوازی با شدت 7550 درصد VO2max و به مدت 6425 دقیقه اجرا شد. مکمل روی تا اتمام دوره تزریق شد.

فعالیت آنزیم های GPX، SOD و کاتالاز در گروه تمرین ورزشی و گروه های BPA افزایش معنی داری نشان داد، در بررسی مقادیر TAC مشخص شد تمرین ورزشی به تنهایی سبب کاهش معنی دار (001/0=P) و گروه های دریافت کننده مکمل های Zno و NanoZno سبب افزایش معنی دار این شاخص نسبت به گروه کنترل سالم شد (001/0=p). این در حالی بود که در بررسی MDA و AOPP مشخص شد گروه های BPA افزایش شدیدی در این متغیرها ایجاد کردند که مکمل سبب کاهش معنی دار این متغیرها شد و بیشترین کاهش مربوط به BPA+Nano و BPA+Zno بود (001/0=p).

دریافت BPA ظرفیت آنتی اکسیدانتی را تخریب می نماید. با وجود این، ترکیب تمرین ورزشی با شدت متوسط و مکمل های اکسید روی (به ویژه مکمل به تنهایی) ممکن است کینتیک آلوده شدن با BPA را با مهار سیستم اکسیدانی تغییر دهد و متعاقب آن بهبود وضعیت هپاتوسیت ها را بدنبال داشته باشد.