رهیافتی نو در حکم خروج زوجه از منزل براساس سبک زندگی نوین با تکیه برآرای فقها

اذن خروج زن از منزل از مباحث جنجالی و بحث برانگیز است. در این پژوهش، مهم ترین دغدغه و پرسشی که در پی حل آن هستیم، این است که مبانی فقهی کدام یک از فقهای مورد نظر در سبک زندگی نوین و در پرتو پویایی فقه، سازگارتر به نظر می رسد؟
این تحقیق از نوع نظری و روش آن به صورت توصیفی-تحلیلی است و روش گرد‏آوری اطلاعات نیز به صورت کتاب خانه ‏ای بوده است.
امام خمینی قایل به این هستند که زن حق خروج از منزل بدون اذن شوهر را به طور مطلق ندارد. خویی، خروجی را که با حق استمتاع و بهره برداری جنسی مرد منافات داشته باشد مشروط به اذن شوهر می داند. طباطبایی یزدی و حکیم، درباره منع خروج زن از منزل بدون اذن زوج سخنی نگفته اند و به جای آن، مسافرت زن بدون اذن شوهر را منع کرده اند.
ملاحظات اخلاقی: در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانت داری رعایت شده است.
تعابیر فقها نشان می دهد فقط خروجی که با حق استمتاع زوج منافات داشته باشد حرام است. نتیجه این پژوهش آن است که مبنا و رای فقهی خویی با اقتضایات و نیازهای عصر حاضر بیشتر سازگار و بیانگر پویایی بیشتر فقه است.