ارزیابی نظام آموزش مجازی دانشکده علوم پزشکی شوشتر در دوران پاندمی کروناویروس در سال 1400

همه گیری بیماری کووید-19 منجر به تحت تاثیر قرارگرفتن سیستم آموزشی کشور به دلیل غیرحضوری شدن مدارس، دانشگاه ها و دانشکده ها شد. باتوجه به ابعاد مختلف آموزش مجازی از قبیل محتوای آموزشی، فعالیت های یاددهی - یادگیری، بازخورد، انعطاف پذیری و پشتیبانی، به نظر می رسد ارزیابی این نظام آموزشی، نیازمند داشتن دانش و مشارکت فعال مدرسین و فراگیران و حمایت های مراکز آموزشی باشد.

این مطالعه توصیفی تحلیلی در سال 1400 با مشارکت 32 عضو هیات علمی و 212 دانشجوی گروه های مختلف آموزشی دانشکده علوم پزشکی شوشتر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با استفاده از پرسشنامه انجام شد. از نرم افزار SPSS نسخه 20 برای تحلیل داده ها استفاده شد. برای تعیین ارتباط بین متغیرهای کیفی از آزمون کای اسکویر و برای مقایسه میانگین ها از آزمون تی تست مستقل استفاده شد. سطح معناداری نیز زیر 05/0 در نظر گرفته شد.

طبق نتایج، میانگین سنی برای اعضای هیات علمی 56 /5 ± 15/37 و برای دانشجویان 42/6 ± 75/23 بود. مطالعه حاضر نشان داد که نظام آموزش مجازی دانشکده علوم پزشکی شوشتر از دیدگاه دانشجویان و اعضای هیات علمی در سطح متوسط و بالاتر از متوسط قرار دارد. اگر چه تنها مولفه یاددهی - یادگیری از دیدگاه دانشجویان (15 /1 ± 80/2) و اعضای هیات علمی (70 /0 ± 95/2) در سطح پایین تر از متوسط (نامطلوب) قرار داشت.

جهت ارتقای کیفیت نظام آموزش مجازی توجه بیشتر و رفع موانع بهبود آموزش مجازی از نظر فعالیت های یاددهی یادگیری و همچنین از نظر تعامل و بازخورد  ضرورت دارد.