مقایسه تاثیر روش تدریس سنتی و کلاس وارونه بر رضایت، انگیزش و میزان یادگیری دانشجویان دندانپزشکی اردبیل در درس آسیب شناسی تشخیصی

مطالعه حاضر باهدف مقایسه تاثیر روش تدریس کلاس وارونه و آموزش سنتی بر رضایت، انگیزش و میزان یادگیری درس آسیب شناسی تشخیصی سه و چهار نظری دانشجویان دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل در سال 1401 انجام پذیرفت.

مواد و روش اجرا: 

در این مطالعه که به صورت نیمه تجربی سری زمانی اجرا گردید، تمامی 45 دانشجویان دندانپزشکی ورودی 97 اردبیل که در نیمسال تحصیلی 1401 1400 درس آسیب شناسی تشخیصی سه و چهار  نظری را انتخاب نموده بودند، وارد مطالعه شدند. بعد از تقسیم بندی و ارایه محتوا برحسب متغیرهای موردمطالعه (رضایت، انگیزش و میزان یادگیری) دو گروه دریافت کننده آموزش سنتی و آموزش کلاس وارونه از طریق بررسی آزمون ها و پرسشنامه ارزیابی کمی و کیفی روش تدریس، با هم مقایسه گردید. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی مستقل، یومن ویتنی و تحلیل واریانس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 26 استفاده و سطح معناداری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شده است.

نتایج نشان داد که با افزایش تعداد آزمون نمره یادگیری دانشجویان در درس آسیب شناسی تشخیصی نظری  سه و چهار  در روش کلاس وارونه بیشتر از روش تدریس سنتی بود، میانگین یادگیری کل به شیوه سخنرانی 12/6 و به روش کلاس وارونه 43/8 و انحراف معیار به ترتیب 59/2 و 40/3 به دست آمد (05/0 > P)؛ اما تفاوت معناداری در سطح انگیزه و میزان رضایت در درس به صورت کلاس وارونه و روش سنتی وجود نداشت (05/0 <P).

نتایج نشان داد که آموزش وارونه در مقایسه با کلاس سنتی باعث بهبود سطح یادگیری و در نتیجه باعث پیشرفت تحصیلی در دانشجویان می شود. پیشنهاد می گردد اساتید جهت افزایش بهره وری از روش های فعال آموزشی استفاده کنند.