آمیزه افیولیتی دومک، غرب زاهدان (کوهزاد شرق ایران): نگاهی ویژه بر مشخصه های سنگ نگاری و زمین شیمیایی گدازه های بالشی و دایک های ورقه ا ی

آمیزه افیولیتی دومک در منطقه بلوچستان تقریبا همه اجزاء یک افیولیت کامل را در بر دارد و در بخش میانی کرانه غربی رشته کوه های شرق ایران واقع شده است. بررسی های صحرایی نشانگر حضور حجم عظیمی از گدازه های بالشی در بخش های مختلف آمیزه افیولیتی دومک است. رخنمون دایک های ورقه ای مربوط به آمیزه دومک محدود به منطقه شورو است. این دایک ها در زیر گدازه های بالشی و رسوب های لجه ای کرتاسه ظاهر شده اند. ترکیب سنگ شناسی اغلب گدازه های بالشی و دایک های ورقه ای مورد بررسی بازالت است. تغییرات SiO2 نسبت به FeOt/MgO در گدازه های بالشی و دایک های ورقه ای مورد بررسی بیانگر روند تولییتی برای ماگمای سازنده آنهاست. الگوی عناصر خاکی نادر و نسبت N(La/Sm) برای این سنگ ها شبیه بازالت های پشته های میان اقیانوسی نوع مورب غنی شده (E-MORB) است. بررسی گدازه های بالشی و دایک های ورقه ای آمیزه افیولیتی دومک نشان می دهد که بدنه افیولیتی بازالت های پشته های میان اقیانوسی نوع مورب غنی شده (MORB) در دومک به تدریج و در ادامه دگرگونی های خود در شرایط یک پهنه ابرفرورانشی و آغاز فرورانش درون اقیانوسی واقع است. شواهد ساختاری منطقه نشان می دهد که پس از اضافه گردیدن افیولیت دومک به قطعه لوت با تداوم حرکت زمین ساختی مربوط به خمش اروکلاینی، آمیزه جدیدی با حضور قطعه های کربناتی ایوسن شکل گرفته است.