بررسی رفتار اتصالات خمشی فولادی به روش مولفه ای پیشرفته

یکی از پرکاربردترین روش های تحلیلی جهت بررسی رفتار خمشی اتصالات، رویکرد مولفه ای است که در آیین نامه ی شماره ی 3 اروپا به آن اشاره شده است. این روش دارای نقص هایی همچون حجم محاسبات، نقدهای وارده در بحث راستی آزمایی و ضعف های آن در بخش رفتار پلاستیک نمودار لنگر دوران است. در این پژوهش، به منظور کارآمدتر و قابل اتکا کردن روش مولفه ای، نسخه ی پیشرفته ی این روش پیشنهاد شد به گونه ای که محاسبات روش فشرده تر شد، بخش پلاستیک نمودار لنگر دوران فرای دستورالعمل آیین نامه ی شماره ی 3 اروپا توسعه یافت و سپس برای دو اتصال مستقیم جوشی تیر به ستون و صفحه ی انتهایی اجرا و با نمودار لنگر دوران محاسبه شده از روش آزمایشگاهی و روش اجزای محدود در نرم افزار آباکوس راستی آزمایی گردید. در انتها، بررسی های پارامتریکی در چهارچوب تحلیل حساسیت بر روی این اتصالات به کمک رویکرد تحلیلی مولفه ای پیشرفته انجام گرفت. یافته ها نشان دادند که روش مولفه ای پیشرفته (روش توسعه یافته در این پژوهش) در مقایسه با روش مولفه ای مرسوم در آیین نامه شماره 3 اروپا به خوبی می تواند بخش پلاستیک نمودار لنگر دوران دو اتصال را پیش بینی کند. به طوری که درصد اختلاف لنگر نهایی در اتصال صفحه انتهایی شش پیچی در مقایسه نمونه آزمایشگاهی با خروجی های رویکرد مولفه ای مرسوم و پیشرفته به ترتیب 56/31 و 46/2- درصد به دست آمد. در مقایسه با خروجی های رویکرد اجزای محدود به کمک نرم افزار آباکوس، درصد اختلاف سختی آغازین و لنگر اتصال به ترتیب 75/14- و 55/5 درصد برای اتصال مستقیم جوشی مورد بررسی و 98/2- و 09/20 درصد برای صفحه ی انتهایی هشت پیچی به دست آمد. همچنین، روشن شد که در میان پارامترهای هندسی بررسی شده برای دو اتصال، عمق تیر بیشترین اثر را بر تغییر سختی آغازین و لنگر اتصال دارد به گونه ای که در اتصال صفحه ی انتهایی مورد بررسی، کاهش عمق تیر به میزان 20 درصد سبب فروکاست سختی آغازین و لنگر اتصال به ترتیب به میزان 53/27 و 54/21 درصد شد در حالی که با افزایش عمق تیر به میزان 20 درصد، سختی آغازین و لنگر اتصال به ترتیب 65/28 و 54/21 درصد افزایش یافتند.