بررسی سقط جنین از منظر فقه اسلامی و حقوق ایران و افغانستان

یکی از مباحثی که در فقه اسلامی و حقوق ایران و افغانستان به آن توجه شده، بحث سقط جنین است. این مسیله علاوه بر اینکه از نظر فقها حرام است، در قانون نیز جرم انگاری شده است به طوری که مرتکب، به مجازات های مقرر، محکوم می شود. البته قانونگذاران، مواردی را از باب قاعده الضرورات تبیح المحظورات در سقط جنین استثنا نموده است. این مقاله با برسی مبانی فقهی(آیات و روایات) و حقوقی(قوانین موضوعه) کوشیده است تا علل حرمت و جواز سقط جنین را از نظر فقه اسلامی و حقوق ایران و افغانستان بیان نماید. بر اساس آیه شریفه «انا خلقنا الانسان من نطفه امشاج نبتلیه فجعلناه سمیعا بصیرا»(انسان: 2)، فقها و حقوقدانان مبدا پیدایش انسان را نطفه می دانند که تبدیل به جنین شده و سپس در آن روح دمیده می شود. به همین جهت، جنایت وارده برجنین را در هر مرحله که باشد، در واقع جنایت بر انسان بی دفاع تلقی نموده اند که عقلا و شرعا ممنوع شده است. پدیده سقط جنین از زمان های قدیم در میان ملل مختلف و انسان ها رواج داشته و در جهان امروز هم یک آسیب مشترک تلقی می شود که به انگیزه های مختلف اجتماعی، اخلاقی، فرهنگی و اقتصادی روی می دهد که جامعه امروزی در برخورد با این مسیله تصمیمات متفاوتی را اتخاذ نموده اند، به طوری که برخی از آن ها تجویز، برخی منع و برخی دیگر در شرایط خاص اجازه داده اند.