بررسی تطبیقی دین و سیاست در آثار سیاسی ماکیاولی و تنسر با تاکید بر روش هرمنوتیک اسکینر

رابطه دین و قدرت سیاسی یکی از مسایل مهم در باب نظام فکری و عمل سیاسی است. پژوهش حاضر با روش تحلیلی- تطبیقی رابطه دین و سیاست در آثار و نگاشته های تنسر و آرای ماکیاولی است. لذا با روشی مقایسه ای و نیز با کاربست روش اسکینر در فهم منطق درونی متون، نوشته های تنسر را با تمرکز بر انگاره های دینی-سیاسی آن در تطابق با آرای ماکیاولی در کتاب هایش موردبررسی قرارگرفته است. ازاین رو سوال اصلی پژوهش براین است که رابطه دین و سیاست از منظر ماکیاولی و تنسر چیست؟ یافته ها پژوهش براین است که ماکیاولی براین پندار بود که دین و سیاست دو عنصر مجزا و در مواردی که باهم تلاقی داشته باشند، سیاست بر دین تقدم ویژه دارد. درمجموع می توان گفت که جوهره اصلی آثار تنسر و ماکیاولی این است که می بایست میان دین و ملزومات سیاست تفاوت و تمایز جدی قایل شد. اگرچه در آثار تنسر همسویی دین و سیاست کاملا ملموس است، ولی در رابطه دین و سیاست، همیشه دین به نفع سیاست و قدرت، درپوششی از مصلحت و بدعت کنار گذاشته شده است.